HIT CHANNEL ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Απρίλιος 2024. Είχαμε την μεγάλη τιμή να μιλήσουμε μ’ έναν θρυλικό μπασίστα: τον Alphonso Johnson. Είναι περισσότερο γνωστός ως μέλος των Weather Report και έχει παίξει επίσης με τους Carlos Santana, Phil Collins, Steve Hackett, The Other Ones, Billy Cobham, George Duke, Chet Baker, Allan Holdsworth, Billy Childs Electric Quartet και άλλους. Αυτή την εποχή περιοδεύει με τους Jazz Is Dead παίζοντας live την μουσική των Grateful Dead. Διαβάστε παρακάτω τα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που μας είπε:
Τι πρέπει να περιμένουν οι οπαδοί από την επερχόμενη περιοδεία των Jazz in Dead;
Νομίζω ότι πάντα προσπαθούμε να έχουμε μερικές εκπλήξεις, οπότε πιθανότατα θα προσθέσουμε μερικά τραγούδια που δεν έχουμε παίξει ακόμα σε περιοδεία. Απλώς οι ενορχηστρώσεις είναι αυτοσχεδιασμοί και συνήθως τις βρίσκουμε στα soundchecks, οπότε είναι ακόμα φρέσκες για εμάς καθώς και για το κοινό.
Είναι ενδιαφέρον για εσάς να παίζετε τη μουσική των Grateful Dead σε jazz ύφος με τους Jazz Is Dead;
Ναι, είναι πολύ ενδιαφέρον να μπορείς να πάρεις τη μουσική κάποιου και να βάζεις ένα διαφορετικό στυλ ή μια διαφορετική ενορχήστρωση σ’ αυτήν.
Νιώσατε μεγάλη πίεση όταν αντικαταστήσατε τον Phil Lesh (Grateful Dead -μπάσο) στους The Other Ones το 2000;
Ναι (γέλια), επειδή δεν ήθελα να παίζω όπως ο Phil Lesh, προφανώς. Έτσι, ήθελα να βρω έναν τρόπο να συνεχίσω να συνδέομαι με τα τραγούδια, ώστε οι οπαδοί ν’ αναγνωρίζουν τα τραγούδια χωρίς ν’ απομακρυνθώ πολύ από την αρχική ενορχήστρωση. Αλλά παρόλα αυτά ήθελα να μπορώ να προσθέσω το δικό μου στυλ στη μουσική.
Υπάρχουν άλλα projects με τα οποία ασχολείστε αυτή τη στιγμή;
Έχω μια μικρή περιοδεία με τους Billy Childs Electric Quartet στο Tokyo τον Μάιο. Θα παίξουμε στο Blue Note του Tokyo για τρία βράδια.
Μ’ αρέσει το παίξιμό σας στο “Nubian Sundance” από το “Mysterious Traveller” (1974) των Weather Report. Μπορείτε να μας πείτε όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε γι’ αυτό;
Αχ! Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον τραγούδι. Αυτό το τραγούδι ηχογραφήθηκε λίγο-πολύ όταν πήγα για πρώτη φορά στην οντισιόν για το συγκρότημα. Έτσι, πραγματικά δεν είχα ιδέα για το τι θα ηχογραφούσαμε ή θα παίζαμε, δεν με ενημέρωσαν εκ των προτέρων. Έτσι, μόλις εμφανίστηκα στο studio, έβαλα το μπάσο μου στον ενισχυτή και αυτό που ακούς στην ηχογράφηση είναι αυτό που συνέβη.
Ήταν ο Joe Zawinul (Weather Report -πλήκτρα) εύκολο άτομο για να δουλέψεις μαζί του;
Πάντοτε. Ναι, ο Joe ήταν γλύκας. Ξέρεις, σίγουρα είχε ισχυρή προσωπικότητα και ήξερε τι ήθελε μουσικά, αλλά ήταν πραγματικά υπέροχος άνθρωπος.
Πείτε μας λίγα λόγια για τον Wayne Shorter (Miles Davis, Weather Report -σαξόφωνο) που έφυγε από τη ζωή πέρυσι.
Ναι. Ο Wayne Shorter ήταν επίσης πολύ φανταστικός μουσικός και απλώς ένας υπέροχος άνθρωπος για να τον γνωρίσεις. Ο Wayne Shorter ήταν πάντα πολύ συγκεκριμένος στο να ερμηνεύεται η μουσική του με τον τρόπο που την έγραψε, που ήταν πολύ σημαντικό γι’ εκείνον. Αλλά ήθελε επίσης οι μουσικοί να την πάνε στο επόμενο βήμα πέρα απ’ αυτό που υπάρχει στο χαρτί.
Ποια είναι η ιστορία πίσω από την αποχώρησή σας από τους Weather Report για να μπείτε στο συγκρότημα του Billy Cobham (Mahavishnu Orchestra, Miles Davis –drums) και του George Duke (πλήκτρα) ?
Μόλις γνώρισα τον Jaco Pastorius ήξερα ότι θα γινόταν ο επόμενος μπασίστας στο συγκρότημα. Λοιπόν, με είχε πάρει τηλέφωνο ο George Duke -γίναμε πολύ καλοί φίλοι- και έτσι την ίδια στιγμή μου είπε ότι θα έψαχναν για μπασίστα, οπότε σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή στιγμή για μένα να κάνω την κίνηση.
Πόσο έχει αλλάξει η προσέγγισή σας στο μπάσο με τα χρόνια;
Α, καλή ερώτηση. Πραγματικά δεν ξέρω αν γνωρίζω την απάντηση σ’ αυτό. Ίσως μάλλον είμαι πιο συγκεκριμένος όσον αφορά τις λεπτομέρειες της μουσικής απ’ ό,τι πριν.
Ποια ήταν η πρώτη σας αντίδραση όταν ακούσατε το παίξιμο του Jaco Pastorius στους Weather Report;
Ακουγόταν καταπληκτικό. Ήταν πραγματικά πάρα πολύ καλός μπασίστας. Μερικές φορές ένιωθα ότι ήταν λίγο «φλύαρος», αλλά αυτό είναι μόνο το δικό μου γούστο και στυλ. Αλλά ήταν εξαιρετικός.
Ήταν ενδιαφέρουσα εμπειρία να παίξετε με τον Carlos Santana και τον Wayne Shorter στο Montreux Jazz Festival το 1988;
Αυτή ήταν μια πραγματικά σπουδαία εμπειρία. Θυμάμαι όταν πήγαμε να παίξουμε ένα τραγούδι που λεγόταν “Cavatina”, όταν έπιασα το Chapman Stick μου, η ζέστη από τα φώτα είχε τεντώσει τις χορδές μου και χαμήλωσε το κούρδισμα, οπότε όταν έπαιξα την πρώτη μελωδία κανείς δεν μπορούσε να μ’ ακολουθήσει γιατί ήμουν ακούρδιστος, εκτός από τον Wayne Shorter που πήγε στο μπροστινό μέρος της σκηνής και προσάρμοσε το επιστόμιό του και τελειώσαμε το τραγούδι μαζί.
Έχετε αναμνήσεις από τις συναυλία σας στην Ελλάδα με τον Santana το 1988;
Ναι, ήταν μια πολύ ωραία συναυλία, απλώς πίστευα ότι ήταν καταπληκτική. Ήταν σχεδόν σαν να είχαμε δύο συγκροτήματα στη σκηνή: Η μία πλευρά της σκηνής με την Patrice Rushen (πλήκτρα), εμένα και τον Wayne Shorter και μετά η άλλη πλευρά της σκηνής με τους Chester Thompson και Carlos Santana. Άρα, ήταν μια ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση.
Πώς συνέβη να παίξετε στο album “Face Value” (1981) του Phil Collins;
Συνάντησα τον Phil Collins στο Hollywood, στο ξενοδοχείο που έμεναν. Ήμουν εκεί για να επισκεφτώ τον Chester Thompson και ο Phil και εγώ συναντηθήκαμε στο ασανσέρ. Έτσι, ανταλλάξαμε νούμερα και ήρθε σε επαφή μαζί μου και μου ζήτησε να παίξω στον solo δίσκο του.
Παίξατε επίσης στο “Genesis Revisited” (1996) του Steve Hackett. Πώς προέκυψε;
Ο Chester Thompson ήταν καλός καταλύτης για να έρθω σε επαφή με τον Steve Hackett. Όταν μίλησα με τον Steve, ήθελε συγκεκριμένα να παίξω σε ορισμένα κομμάτια (σ.σ: “Dance on a Volcano” και “Fountain of Salmacis) για να προσπαθήσω να προσθέσω το τρόπο παιξίματός μου σ’ αυτή τη μουσική.
Πόσο σημαντικός είναι για εσάς ο αυτοσχεδιασμός;
Όλοι αυτοσχεδιάζουμε στις συζητήσεις, στον τρόπο που αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας και με τη φύση. Πάντα αυτοσχεδιάζουμε.
Πότε και πώς ξεκινήσατε να παίζετε το Chapman Stick;
Την εποχή που ήρθα στο Los Angeles το 1976, γνώρισα τον Emmett Chapman (σ.σ: τον εφευρέτη του Chapman Stick) και συμφώνησε να μου κάνει μια εισαγωγή στο όργανο και μετά άρχισα να το παίζω στο σπίτι.
Ποιες είναι οι επιρροές σας ως μπασίστας;
Ουάου! Ο Tony Williams (drums), ο Scott LaFaro, ο Monte Montgomery (κιθαρίστας), ο Grover Washington Jr. (σαξόφωνο, φλάουτο), ο Ron Carter, ο Georg Duke, μπορώ να συνεχίζω για πάντα…
Είναι κολακευτικό το ότι επηρεάσατε σπουδαίους μπασίστες όπως ο Percy Jones (Brand X, Brian Eno) ;
Δεν ξέρω πώς ν’ απαντήσω σ’ αυτό (γέλια). Αυτό είναι μεγάλο κομπλιμέντο να ξέρεις ότι οι άνθρωποι ακούνε αυτό που κάνεις και νιώθουν επηρεασμένοι από την επιλογή της μουσικής σου.
Έχετε παίξει με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους στην καριέρα σας. Είναι το να παίζεις με διαφορετικούς ανθρώπους κι αυτό ένα είδος εξέλιξης;
Ναι, έτσι νομίζω. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να προκαλείς πάντα τον εαυτό σου και να προσπαθείς να κάνεις νέα πράγματα που περιλαμβάνουν ένα νέο περιβάλλον και πρέπει να περιτριγυρίζεσαι από μουσικούς που είναι δημιουργικοί.
Ο Miroslav Vitous (Weather Report –bass) μου είπε ότι η jazz έχει πεθάνει, η jazz είναι τελειωμένη, γιατί δεν υπάρχουν πια σπουδαίες μουσικές προσωπικότητες όπως ο Wayne Shorter και ο Herbie Hancock. Συμφωνείτε μ’ αυτό;
Όχι (γέλια). Δεν νομίζω ότι η jazz μουσική θα πεθάνει ποτέ. Απλώς πρέπει να βγεις έξω και ν’ ακούσεις τα σημερινά νέα συγκροτήματα και μουσικούς και νομίζω ότι θα διαπιστώσεις ότι είναι πολύ ζωντανή και ειδικά στην Ευρώπη, τη Νέα Υόρκη και την Ιαπωνία. Υπάρχουν τόσοι πολλοί πραγματικά καταπληκτικοί μουσικοί που παίζουν τώρα.
Ο Tony Williams έφυγε από τη Βοστώνη και μπήκε στο συγκρότημα του Miles Davis όταν ήταν 17 ετών. Υπάρχουν τέτοιου είδους ευκαιρίες στις μέρες μας;
Νομίζω πως ναι. Νομίζω ότι δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί. Είναι σημαντικό ν’ ακούς τη μουσική του σήμερα. Πολλή απ’ αυτή είναι στο Youtube, οπότε εκεί θα βρεις πολλούς από τους νεότερους μουσικούς.
Πιστεύετε ότι λόγω των υπηρεσιών streaming η ακρόαση ενός album από την αρχή μέχρι το τέλος έχει γίνει πλέον ένα είδος τέχνης που χάνεται;
Αυτό φοβάμαι. Νομίζω ότι λόγω της τεχνολογίας πολλοί άνθρωποι σήμερα έχουν μικρότερο εύρος προσοχής και έτσι είναι πολύ δύσκολο για αυτούς να βρουν χρόνο να καθίσουν και ν’ ακούσουν μουσική για ίσως περισσότερο από 15-20 λεπτά.
Ο Ron Carter (Miles Davis Quintet) μου είπε: «Το πρώτο take στο studio είναι πάντα το καλύτερο, γιατί την πρώτη φορά παίζεις τη μουσική, τη δεύτερη παίζεις τον εαυτό σου». Συμφωνείτε με αυτό;
Ναι, νομίζω ότι είναι αλήθεια. Την πρώτη φορά παίζεις φρέσκος, σαν νεογέννητο μωρό και μερικές φορές τη δεύτερη απλώς προσπαθείτε να επαναλάβεις αυτό που έκανες πριν.
Εξηγήστε μας τη φιλοσοφία «μην κάνεις υποθέσεις»;
(Γέλια) Βασικά, είναι μέρος μιας φιλοσοφίας που υιοθέτησα διαβάζοντας τις «Τέσσερις Συμφωνίες (σ.σ: “The Four Agreements” του Don Miguel Ruiz -1997) και το «μην υποθέτεις» είναι μία από τις τέσσερις συμφωνίες. Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσεις πόσο πολύτιμο είναι αυτό.
Υπάρχει σωστό ή λάθος στην jazz;
Όχι. Υπάρχει μουσική και υπάρχει μη μουσική.
Παρεμπιπτόντως, ο Bill Evans, ο σαξοφωνίστας (Miles Davis) μου είπε πρόσφατα ότι δεν υπάρχει προσωπικός χαρακτήρας στη smooth jazz, όλοι οι μουσικοί ακούγονται το ίδιο. Συμφωνείτε μ’ αυτό;
Νομίζω ότι είναι αλήθεια. Είναι ένα είδος στυλ που ακούγεται εύκολα, κυρίως από άτομα που δεν ασχολούνται πραγματικά με την jazz, θέλουν την μουσική ως υπόκρουση.
Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τα albums που σας επηρέασαν βαθιά;
Σίγουρα, οι Tony Williams Lifetime, οι solo δίσκοι του Monte Montgomery, όλες οι ηχογραφήσεις της Motown (γέλια) με τον James Jamerson (μπάσο). Νομίζω ότι είχαν πολύ ισχυρή επίδραση στον τρόπο παιξίματός μου.
Έχετε μουσικές φιλοδοξίες που θέλετε να εκπληρώσετε;
Ναι, θέλω να συνεχίσω ν’ αναπτύσσομαι ως καλλιτέχνης και να είμαι χαρούμενος με τη μουσική που παίζω.
Γράφετε μουσική για ένα νέο solo album;
Όχι. Όχι, δεν ηχογραφώ τίποτα αυτήν τη στιγμή. Κοιτάζω τα πράγματα που έχω κλείσει για φέτος, που είναι να περιοδεύσω με τον Billy Childs και τους Jazz Is Dead.
Ποιος είναι ο μουσικός με τον οποίο έχετε την καλύτερη μουσική σύνδεση στη σκηνή;
Αχ, ουάου! Μάλλον το συγκρότημα των Cobham-Duke με τον John Scofield (κιθάρα). Αυτή ήταν νομίζω μια από τις εμφανίσεις με την καλύτερη χημεία που έχω ζήσει.
Έκανα μια συνέντευξη πριν από μερικούς μήνες με τον Jorma Kaukonen (Jefferson Airplane, Hot Tuna -κιθάρα) και μου είπε ότι καθώς μεγαλώνεις ως μουσικός πιάνεις τον εαυτό σου ν’ ακολουθεί περισσότερους κανόνες. Συμφωνείτε μ’ αυτό;
(Γέλια) Νομίζω ότι είναι διαφορετικό για τον καθένα. Εξαρτάται από το τι θεωρείς κανόνες.
Ένα τεράστιο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» στον κύριο Alphonso Johnson για τον χρόνο του.
Official Alphonso Johnson website: https://www.embamba.com/
Official Alphonso Johnson Facebook page: https://www.facebook.com/AlphonsoJohnson.OfficialPage