Η ανακοίνωση που περιέχεται σε ένα email της Anna Wintour έχει ανοίξει συζητήσεις στον κόσμο της μουσικής και της αμερικανικής μουσικής δημοσιογραφίας, και όχι μόνο. Η διευθύντρια του Vogue, εδώ στο ρόλο της Global Chief Content Officer της γίγαντιας εταιρείας Condé Nast, η οποία είναι και η ιδιοκτήτρια του Pitchfork από το 2015, ανακοινώνει τη διάλυση της συντακτικής ομάδας του μουσικού ιστότοπου. Συγκεκριμένα: απολύσεις και μετάβαση των συντακτών υπό τον έλεγχο του GQ.
Η απόφαση, γράφει η Wintour, “προήλθε μετά από προσεκτική αξιολόγηση της απόδοσης του Pitchfork και του τι νομίζουμε ότι είναι η καλύτερη κατεύθυνση για το brand, ώστε η εταιρεία να συνεχίσει να καλύπτει τη μουσική.” Τόσο το Pitchfork όσο και το GQ “έχουν έναν ξεχωριστό και πολύτιμο τρόπο να κάνουν μουσική δημοσιογραφία και ανυπομονούμε για τις νέες ευκαιρίες μαζί.”
News: In a note to staff, Condé Nast announces that Pitchfork is being moved under GQ. pic.twitter.com/8NzvtYKFLB
— Max Tani (@maxwelltani) January 17, 2024
Δεν όλοι είναι εξίσου ενθουσιασμένοι. Η είδηση δεν αφορά μόνο τον αμερικανικό εκδοτικό χώρο. Ξεκινώντας το 1996, όταν λίγοι είχαν επιλέξει το διαδίκτυο, τη δεκαετία του 2000 το Pitchfork έγινε το σύμβολο παγκοσμίως για την προσεκτική μουσική δημοσιογραφία προς τις εναλλακτικές σκηνές. Γι’ αυτό το λόγο η εξαγορά από την Condé Nast στα μέσα της δεκαετίας του ’10 είχε κριθεί: το Pitchfork θα παρέμενε ανεξάρτητο μέσο μετά την εξαγορά από έναν τόσο μεγάλο εκδότη;
Αυτή είναι μια ερώτηση που επανήλθε μετά την εξάπλωση στα social media του κειμένου της Wintour. Δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί με το Pitchfork και η ίδια η Wintour ανακοινώνει συναντήσεις όπου θα συζητηθεί το μέλλον του περιοδικού. Πολλοί στο X το θεωρούν νεκρό: ουσιαστικά το τέλος ενός μοντέλου μουσικής έκδοσης που φτάνει σε ένα ευρύ κοινό, παράλληλα όμως με την προώθηση ανεξάρτητων καλλιτεχνών. Και είναι μια κατάληξη που έρχεται μετά τον θάνατο πολλών εκδόσεων σε χαρτί και την αλλαγή στο μοντέλο της μουσικής δημοσιογραφίας, ίσως ακόμα και το τέλος της σε έναν κόσμο όπου η νέα μουσική ανακαλύπτεται μέσω των αλγορίθμων του Spotify και των τάσεων στο TikTok.
Σύμφωνα με έναν από τους απολυμένους, Matthew Ismael Ruiz, η απόφαση επηρεάζει το μισό της συντακτικής ομάδας. Πέρα από την αλληλεγγύη προς τους δημοσιογράφους, οι οποίοι ένας-ένας έχουν κοινοποιήσει τις σκέψεις τους ευχαριστώντας το περιοδικό για το ότι τους έδωσε μια “φωνή”, ένα άλλο θέμα που συζητείται είναι η ενσωμάτωση στη συντακτική ομάδα του GQ, ένα περιοδικό (το όνομα είναι ακρωνύμιο του Gentlemen’s Quarterly) που απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο ανδρικό κοινό. Αν αυτός είναι ο στόχος που επιδιώκεται, αν και κάτι από το Pitchfork επιβιώσει, φοβούνται ότι αυτό το “κάτι” είναι προορισμένο να αλλοιωθεί.
Ο τόνος των σχολίων κυμαίνεται μεταξύ της οργής, της θλίψης και της μετανίωσης, ακόμη και για τον ασυνήθιστο εύρος των ειδών που καλύπτει το Pitchfork. Για την Amanda Petrusich, μία από τις πιο σεβαστές μουσικές δημοσιογράφους στις Ηνωμένες Πολιτείες που έχει γράψει για τον ιστότοπο και σήμερα βρίσκεται στο New Yorker, η απόφαση της Condé Nast μπορεί ακόμη και να αντιπροσωπεύει την καμπάνα νεκρολογίου για τη μορφή της κριτικής δίσκων. Κριτικές που πάντα αποτελούσαν ένα από τα πλεονεκτήματα του Pitchfork, όχι χωρίς αντιφάσεις λόγω των βαθμολογιών που δόθηκαν.
Wouldn’t have a career without Pitchfork. Probably wouldn’t know much about music, either. Feels like a death knell for the record review as a form. Absolutely gutted for my dear, dear friends & colleagues.
— Amanda Petrusich (@amandapetrusich) January 17, 2024
Ακόμη και όσοι έλαβαν ένα 0,2 (στα 10) για το άλμπουμ τους, όπως ο παραγωγός Dan Le Sac, γράφουν στο X ότι “το γεγονός ότι το Pitchfork διαλύθηκε είναι αρνητικό για τους μουσικούς σε όλο τον κόσμο. Και το λέω ως περήφανος κάτοχος ενός από τα (πιθανά) χαμηλότερα βαθμολογημένα του site” (στην πραγματικότητα, το NYC Ghosts & Flowers των Sonic Youth έλαβε ένα μηδέν).
Ανάμεσα στους πολλούς που έχουν εκφραστεί είναι και ο Simon Reynolds, ένας από τους μεγαλύτερους μουσικούς κριτικούς εν ζωή. Και για αυτόν είναι μια θλιβερή μέρα για τη μουσική δημοσιογραφία.
An awful day for music journalism, music journalists – and for music, too. Saluting all the great editors I’ve worked with at Pitchfork and my fellow contributors.
— Simon Reynolds (@SimonRetromania) January 17, 2024