HIT CHANNEL ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Μάρτιος 2024. Είχαμε την μεγάλη τιμή να μιλήσουμε μ’ έναν εξαιρετικά ταλαντούχο μουσικό: τον John Medeski. Είναι περισσότερο γνωστός ως πληκτράς του jazz fusion trio Medeski Martin & Wood. Έχει παίξει επίσης με τους John Scofield, Warren Haynes, Phil Lesh, Trey Anastasio, Jack Bruce, Vernon Reid και πολλούς άλλους. Πρόσφατα έγραψε το soundtrack για την σειρά “The Curse”. Τον Μάιο θα περιοδεύσει στην Ευρώπη με τους Bill Evans and the Vansband Allstars, οι οποίοι θα δώσουν δύο συναυλίες στην Αθήνα στην Μουσική Σκηνή Αθηνά Live στις 11 Μαΐου (εισιτήρια εδώ). Διαβάστε παρακάτω τα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που μας είπε:
Ξαφνιαστήκατε όταν σας ζήτησαν να γράψετε την μουσική για τη σειρά “The Curse”;
Ναι, ξαφνιάστηκα πολύ γιατί δεν έχω κάνει πολλά soundtracks, οπότε, ναι, ξαφνιάστηκα και με τίμησαν.
Δηλώσατε ότι η μουσική για το “The Curse” ήταν πιο στοχαστική, σαν μια άλλη παράλληλη οντότητα. Περιγράψτε μας την οπτική σας πάνω σ’ αυτό.
Λοιπόν, η ιδέα για τη μουσική ήταν: Δεν θέλαμε η μουσική να ορίζει και να λέει στους ανθρώπους τι να σκεφτούν, γιατί πολλές φορές η μουσική είναι πολύ προγραμματισμένη, πάει με τη σκηνή. Η όλη ιδέα ήταν ότι θα είναι σχεδόν σαν μια άλλη οπτική και σχεδόν σαν ένας άλλος χαρακτήρας. Έτσι το είδα.
Πόσο διαφορετική είναι η διαδικασία να γράφετε μουσική για μια σειρά αντί να δημιουργείτε κάτι από την αρχή χωρίς κάποια συγκεκριμένη αναφορά;
Νομίζω ότι είναι πολύ διαφορετικό γιατί πολλή απ’ τη μουσική που κάνω, απλώς πρέπει να την ακούσεις, είναι πιο εμπλουτισμένη και γεμάτη, έτσι ώστε η ίδια η μουσική να μπορεί σχεδόν να εμπνεύσει εικόνες. Στη συνέχεια, γράφοντας για μια σειρά όπως αυτή, έχεις ήδη τους διαλόγους και τις εικόνες, οπότε η μουσική τείνει να είναι πιο αραιή. Είναι ένα μέρος του συνόλου του συναισθήματος αντί να δημιουργεί ολόκληρο το συναίσθημα.
Το “Parking Lot” είναι πολύ ατμοσφαιρικό. Τι σας ενέπνευσε να το γράψετε;
Πραγματικά, απλώς κοιτούσα τις σκηνές και αντλούσα έμπνευση από την κινηματογράφηση, τις γωνίες, τα χρώματα και την δράση, τι ήταν αυτό που συνέβαινε. Μου ενέπνευσε ένα συγκεκριμένο συναίσθημα και μετά προσπάθησα να δημιουργήσω κάτι που ίσως θα πήγαινε τον θεατή σ’ ένα διαφορετικό μέρος. Τότε, ίσως η μουσική που θ’ ακολουθούσε αυτή τη σκηνή να τον πηγαίνει.
Θα μπορούσατε να μας πείτε λίγα λόγια για τον δονούμενο ήχο του “Apartment Complex” από τo soundtrack του “The Curse”;
Χρησιμοποίησα πολλά διαφορετικά πλήκτρα, οπότε υπήρχαν μερικά synthesizers και ήταν πολύ βλοσυρό.
Πώς σας ήρθε η ιδέα να διασκευάσετε το “Imagine” του John Lennon με τους Saint Disruption και τον Warren Haynes το 2022;
Αυτή ήταν η ιδέα του συνεργάτη μου, του Jeff Schmitt, γιατί ήταν η επέτειος του τραγουδιού και του άρεσε πολύ το τραγούδι, οπότε ήταν πραγματικά δική του ιδέα. Στη συνέχεια, δημιουργήσαμε αυτή την ενορχήστρωσή του και έφερα τον Warren Haynes να έρθει και να παίξει κιθάρα και απλώς να προσπαθήσει να το αναδημιουργήσει μουσικά.
Ήταν ενδιαφέρουσα εμπειρία να κάνετε το album “Hudson” το 2017 με τους Jack DeJohnette (drums), John Scofield (κιθάρα) και Larry Grenadier (μπάσο);
Ναι, ήταν. Θέλω να πω, έχω παίξει αρκετά με τον John όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δεν ονειρεύτηκα ποτέ στη ζωή μου ότι θα παίξω με τον Jack DeJohnette, οπότε ήταν απίστευτη τιμή. Ήταν πραγματικά διασκεδαστικό να κάνω αυτόν τον δίσκο μαζί τους και στη συνέχεια το να περιοδεύσω μαζί τους ήταν πραγματικά απίστευτο.
Ποια θα είναι η συνεισφορά σας στην επερχόμενη περιοδεία του Bill Evans (Miles Davis -σαξόφωνο);
Η συνεισφορά μου θα είναι η μουσική μου. Θα βάλω μερικά από τα τραγούδια μου, μερικά νέα τραγούδια μου και μετά θα κάνουμε ένα σωρό τραγούδια του Bill Evans από το νέο του δίσκο και πολλούς αυτοσχεδιασμούς. Άρα, θα υπάρχει χημεία και διάλογος μεταξύ όλων μας.
Τι να περιμένουν οι οπαδοί από την ευρωπαϊκή περιοδεία τον Μάιο με τους Bill Evans & τους Vansband Allstars;
Θα είναι πραγματικά υπέροχα. Είναι σπουδαίο συγκρότημα (σ.σ: με τον Keith Carlock στα drums και τον Felix Pastorius στο μπάσο) και θα κάνουμε κάποια από τα τραγούδια του Bill από τον νέο του δίσκο που θα κυκλοφορήσει και θα υπάρξουν και κάποια από τα τραγούδια μου. Ναι, είμαι πολύ ενθουσιασμένος που παίζω με αυτά τα παιδιά. Θα είναι πολύ ωραία.
Πόσο έχει αλλάξει με τα χρόνια η προσέγγισή σας στα πλήκτρα;
Υποθέτω ότι πάντα αλλάζει και εξελίσσεται. Η κύρια προσέγγισή μου σε όποια μουσική κι αν παίζω και με όποιον κι αν παίζω είναι να προσθέτω κάτι που να υποστηρίζει με κάποιο τρόπο τη μουσική. Δεν μ’ ενδιαφέρει πραγματικά να κάνω επίδειξη και να κάνω solos και τα σχετικά. Μ’ ενδιαφέρει περισσότερο αυτό που απαιτεί η μουσική, προσπαθώντας ν’ ακούσω ολόκληρη την εικόνα και να προσθέσω κάτι με τα πλήκτρα που ενισχύει ή συμπληρώνει τη μουσική και τους άλλους μουσικούς με τους οποίους παίζω για να βρούμε, ξέρεις, κοινό έδαφος.
Ήταν μια εμπειρία που άλλαξε τη ζωή σας το να ηχογραφήσετε το “Shack–man” (Medeski Martin & Wood -1996) σε μια παράγκα στην Χαβάη;
(Γέλια) Ναι, ήταν. Ήταν μια έντονη και εκπληκτική εμπειρία. Ήταν η ιδέα μας να ηχογραφήσουμε εκεί γιατί μας άρεσε να παίζουμε εκεί, αλλά ήταν επίσης πολύ δύσκολο τεχνικά. Είχαμε ηλιακή ενέργεια, έπρεπε να πάρουμε μια γεννήτρια, έπρεπε να πάμε όλα τα όργανα εκεί έξω στη ζούγκλα. Ήταν μερικά από τα πρώτα πειράματα που κάναμε. Ήταν μόνο 8 κανάλια, επομένως δεν υπήρχαν πολλά κανάλια που χρησιμοποιήσαμε. Συνήθως έχεις απεριόριστο αριθμό Pro-Tools και περισσότερα κανάλια. Έχοντας τον περιορισμό των 8 καναλιών μας βοήθησε πραγματικά να επικεντρωθούμε στο τι να κάνουμε, έπρεπε να σχεδιάσουμε πραγματικά αυτό που είχαμε μπροστά μας και έπρεπε ν’ αποτυπώσουμε ένα συγκεκριμένο διάστημα στην παράγκα. Όλοι ήμασταν στην παράγκα.
Δεν υπάρχει κιθαρίστας στους Medeski Martin & Wood. Πόσο διαφορετική είναι η δυναμική στο συγκρότημα όταν συμμετέχει ο John Scofield (Miles Davis);
Είναι πολύ διαφορετική γιατί σίγουρα υπάρχει μια νέα προσωπικότητα, μια νέα φωνή, οπότε μπαίνουμε σε πιο συνοδευτικό ρόλο. Μπορούμε πραγματικά να επικεντρωθούμε στο να τον υποστηρίξουμε, τα solos και τη μουσική του, οπότε είναι πολύ διαφορετικά.
Η εκτέλεση του “Light My Fire” (από το “Juice” -2014) από τους Medeski Scofield Martin & Wood είναι εκπληκτική. Πώς προέκυψε;
Ω, σ’ ευχαριστώ! Νομίζω ότι ο Chris Wood (μπάσο) μπορεί να το έφερε αυτό, έτσι αποφασίσαμε ότι θέλαμε να κάνουμε αυτό το τραγούδι. Κάθε φορά που διασκευάζουμε ένα τραγούδι, είναι πάντα σημαντικό να λέμε πραγματικά κάτι δικό μας σ’ αυτό, διαφορετικά δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να κάνεις μια διασκευή, να παίζεις ένα τραγούδι απλώς επειδή ο κόσμος το ξέρει. Δεν μ’ ενδιαφέρει τόσο πολύ αυτό. Έτσι, προσπαθήσαμε πραγματικά να βρούμε τον δικό μας τρόπο σ’ αυτό και νομίζω ότι το κάναμε.
Ποιες είναι οι επιρροές σας στο Hammond;
Είναι τόσοι πολλοί! Ο Larry Young (Tony Williams Lifetime), ο Jimmy McGriff, ο Jimmy Smith, η μουσική για κλασικό όργανο του (σ.σ: Olivier) Messiaen, ο Art Neville, ο Wild Bill Davis. Ακούω τους πάντες, πραγματικά (γέλια).
Είμαι τεράστιος οπαδός του Jack Bruce (Cream -μπάσο, φωνητικά). Περάσατε καλά κάνοντας το “Spectrum Road” (2012) album και τις περιοδείες με τους Jack Bruce, Vernon Reid (Living Color -κιθάρα) και Cindy Blackman Santana (Santana, Joss Stone, Lenny Kravitz –drums) ως Spectrum Road;
Το απόλαυσα πάρα πολύ. Ήταν πραγματικά απίστευτοι. Ήταν τόσο υπέροχο να δουλεύω με τον Jack και να τον γνωρίσω και τον λατρεύω πραγματικά και είχε απίστευτη δύναμη τόσο ως άνθρωπος όσο και ως μουσικός και ήταν πραγματικά μια υπέροχη εμπειρία να παίζω μαζί του και κατά κάποιον τρόπο να μάθω απ’ αυτόν και έπαιξα και στον δίσκο του αμέσως μετά (σ.σ: “Silver Rails” -2014). Ηχογραφήσαμε μαζί του στο Abbey Road, το οποίο ήταν επίσης μια εξαιρετική εμπειρία και ναι, ήταν πραγματικά απίστευτη ευλογία να συνεργαστώ με τον Jack πριν φύγει.
Απολαύσατε το να παίζετε με τον John McLaughlin κατά τη διάρκεια της συναυλίας των Spectrum Road στο Montreux Jazz Festival το 2012;
Το απόλαυσα. Πέρασε τόσο γρήγορα, ξέρεις. Θα ήθελα να παίξω περισσότερο μαζί του.
Πώς καταφέρατε να παίξετε με τον Jaco Pastorius όταν ήσασταν 16 ετών στη Florida;
Ήμουν σ’ ένα συγκρότημα με έναν μπασίστα που ήταν πολύ καλός φίλος με τον Jaco και ο κουνιάδος του Jaco, ο Pauly (σ.σ: Horn -drums) ήταν επίσης στο συγκρότημα, οπότε παίζαμε αυτές τις συναυλίες και ο Jaco ερχόταν και ανέβαινε στην σκηνή στο δεύτερο set και έμενε για όλη τη νύχτα. Έπαιζα μερικές συναυλίες στο ίδιο club όπου είχαν brunch ή μεσημεριανό συνοδεία jazz, και έπαιξα μαζί του αρκετές φορές κι εκεί, έπαιζε standards και τέτοια. Την πρώτη φορά που έπαιξα μαζί του, πριν απ’ όλα αυτά, έκανα μαθήματα μ’ έναν πιανίστα ονόματι Alex Darqui, ο οποίος ήταν απίστευτος πιανίστας και μεγάλωσε μαζί με τον Jaco και ο Jaco έπαιζε μαζί του σ’ ένα μικρό χώρο στο Fort Lauderdale. Πήγα και τους είδα και ο Alex με προσκάλεσε να παίξω, έτσι ανέβηκα να παίξω, αλλά μετά ο Jaco άλλαξε όργανο κι έπαιξε drums (γέλια), κάτι που είναι πολύ τρελό και ήταν εξαιρετικός drummer.
Τα πηγαίνατε καλά μαζί του ως άτομο;
Τα πήγαινα. Ήταν πάρα πολύ ευγενικός μαζί μου. Πολύ γενναιόδωρος, πολύ υποστηρικτικός. Καθόμουν στο πιάνο και έπαιζα πράγματα, μου ζητούσε να παίξω κλασική μουσική και καθόταν και έκανε μερικές απ’ αυτές τις αρμονίες και ήταν πραγματικά υπέροχο.
Πόσο σημαντικός είναι για εσάς ο αυτοσχεδιασμός;
Είναι τα πάντα. Αυτό μ’ αρέσει να κάνω: Το να κάνω αυθόρμητη μουσική, να κάνω μουσική στη στιγμή, για την στιγμή, αυτό μου αρέσει να κάνω περισσότερο απ’ ο,τιδήποτε άλλο. Είμαι εδώ για να κάνω αυτό (γέλια).
Γιατί η μουσική που δημιουργείτε πρέπει να είναι προσωπική;
Υποθέτω ότι επειδή αυτή είναι η μουσική που μ’ αρέσει ν’ ακούω, είναι μουσική που είναι προσωπική. Είναι η μουσική που με τροφοδοτούσε και τροφοδοτεί τη ζωή μου. Λοιπόν, αυτό θέλω να κάνω, θέλω να κάνω αυτό το είδος μουσικής.
Πώς ξεκίνησε και πώς εξελίχθηκε η σχέση σας με τους Phish και τη jam σκηνή γενικότερα;
Όταν ξεκινήσαμε, δεν υπήρχε τίποτα ονόματι «σκηνή των jam συγκροτημάτων». Εξελιχθήκαμε όταν αυτή ήρθε, ήμασταν μέρος της αρχής της. Δεν ξέραμε καν ποιοι ήταν οι Phish. Θυμάμαι ότι παίζαμε σε ένα club στη Νέα Υόρκη και αυτοί οι τύποι ήρθαν μετά τη συναυλία και είπαν: «Γεια, είμαστε από το συγκρότημα Phish και μας αρέσει η μουσική σας» και είπα: «Χαίρομαι που σας γνωρίζω». Δεν είχα ιδέα ποιοι ήταν και μετά κάποιος μου είπε: «Έι, ξέρεις ότι απόψε έκαναν sold out στο Madison Square Garden;» (γέλια) και είπα: «Όχι. Δεν το ξέρω αυτό». Έπαιζαν ένα από τα CD μας είτε ανάμεσα στα sets είτε πριν από τη συναυλία, οπότε έφερε πολύ κόσμο στη μουσική μας, νομίζω. Ήταν πολύ γενναιόδωροι κατ’ αυτόν τον τρόπο, παίζοντας τη μουσική μας εκεί έξω για να την ακούσει ο κόσμος, έφερε πολύ κόσμο σε εμάς.
Πόση καλλιτεχνική ελευθερία έχετε στα albums και τις συναυλίες άλλων ανθρώπων;
Δεν ξέρω πραγματικά. Πρέπει να το σκεφτώ. Οι άνθρωποι συνήθως με καλούν επειδή ξέρουν τι κάνω και ποιος είμαι, επομένως συνήθως θέλουν να πάω και να είμαι ο εαυτός μου. Έτσι, είμαι ελεύθερος να είμαι ο εαυτός μου, αλλά όποτε παίζω με κάποιον τη μουσική του, ακούω πραγματικά τη μουσική του και προσπαθώ να κάνω ό,τι απαιτεί η μουσική, όποιο είδος κι αν είναι.
Έχετε αναμνήσεις από την συναυλία των Medeski Scofield Martin & Wood στην Αθήνα το 2014;
Ναι, ήταν μια διασκεδαστική συναυλία. Νομίζω ότι είναι η μόνη φορά που έχω πάει στην Αθήνα. Ήταν τέλεια. Ανυπομονώ να επιστρέψω, γιατί ήταν το μοναδικό μου ταξίδι εκεί.
Είναι πρόκληση για εσάς να παίζετε το υλικό των Grateful Dead live με τον Phil Lesh, ο οποίος είναι ήρωάς μου;
Δεν μεγάλωσα πραγματικά ακούγοντας τους Grateful Dead, οπότε για μένα είναι πρόκληση γιατί παίζουμε πολλά διαφορετικά τραγούδια και πρέπει να μάθω όλα αυτά τα τραγούδια (γέλια) για τις συναυλίες. Ο Phil δεν επαναλαμβάνει ποτέ ένα τραγούδι. Παίζουμε για τέσσερις νύχτες και δεν παίζουμε ποτέ ένα τραγούδι δύο φορές για τέσσερις νύχτες, οπότε είναι πολλή μουσική. Ο Phil παίζει τα τραγούδια αλλά δεν του αρέσουν τα τραγούδια και τα solos, του αρέσει να παίζουν όλοι μαζί συλλογικά. Τον ενδιαφέρει η συλλογική αυτοσχεδιαστική εμπειρία, κάτι το οποίο λατρεύω πραγματικά.
Τι αντίκτυπο έχουν οι επιρροές σας από την μουσική των Ιθαγενών στον ήχο σας;
Νομίζω πιθανώς πολύ, αλλά περισσότερο όσον αφορά το πνεύμα, γιατί αγαπώ πολύ τη μουσική απ’ όλο τον κόσμο και τείνει να με εκλύει η πιο απλή folk μουσική απ’ όλους τους πολιτισμούς. Μ’ αρέσει η μουσική να δείχνει τόσο καθαρή.
Είστε αισιόδοξος για το μέλλον της jazz μουσικής;
(Γέλια) Χα, δεν ξέρω. Δεν ξέρω καν τι σημαίνει αυτό πια. Θέλω να πω, υπάρχουν τόσοι πολλοί σπουδαίοι νέοι μουσικοί τώρα εκεί έξω και νέα μουσική έρχεται που είναι πραγματικά απίστευτη. Ναι, είναι πολύ καταπληκτικό. Υποθέτω ότι θα έλεγα ότι είμαι αισιόδοξος. Αυτή εξελίσσεται και ακούω πραγματικά πολλή νέα μουσική. Για μένα αυτό που λατρεύω στην jazz είναι ο αυτοσχεδιασμός και όταν η jazz μιμείται κάτι από το παρελθόν, για μένα μοιάζει περισσότερο με την κλασική μουσική. Αλλά νομίζω ότι πολλοί απ’ αυτούς τους νέους μουσικούς γνωρίζουν όλη αυτή την ιστορία, αλλά μετά εκφράζονται πραγματικά μέσω αυτής μ’ έναν νέο τρόπο και αυτό είναι όμορφο.
Έχετε μουσικές φιλοδοξίες που θα θέλατε να πραγματοποιήσετε;
(Γέλια) Έχω. Έχω πολλά διαφορετικά πράγματα που θέλω να κάνω και να συνεχίσω να κάνω. Τι ακριβώς, δεν ξέρω, δεν μπορώ να πω, αλλά ναι, η φιλοδοξία μου είναι να συνεχίσω να μεγαλώνω, να βελτιώνομαι και να συνεχίζω να εμβαθύνω.
Υπάρχει μια αστεία φωτογραφία μ’ εσάς και τον John Scofield να φοράτε σαλιάρες σε ένα εστιατόριο με θαλασσινά στο Baru της Ιταλίας. Τι πραγματικά συνέβη;
(Γέλια) Μας έβαλαν σαλιάρες. Υποθέτω ότι νόμιζαν ότι ήμασταν σνομπ Αμερικανοί, δεν ξέρω. Αλλά μας έβαλαν σαλιάρες γιατί υποθέτω ότι το φαγητό λέρωνε. Ήταν ένα καλό γεύμα, μπορώ να στο πω αυτό.
Πώς σας ήρθε η ιδέα να ηχογραφήσετε το “Let’s Go Everywhere” (2008) ένα παιδικό album με τους Medeski Martin & Wood;
Λοιπόν, ο Bill (σ.σ: Martin -drums) και ο Chris μόλις είχαν κάνει μερικά παιδιά και νομίζω ότι όπως πολλοί μουσικοί που κάνουν παιδικούς δίσκους, άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχουν πολλοί καλοί παιδικοί δίσκοι εκεί έξω (γέλια) Θέλαμε λοιπόν να κάνουμε έναν παιδικό δίσκο που να θες αυτά να τον ακούσουν, ίσως και οι γονείς.
Η μουσική του Jimi Hendrix, η μουσική του George Harrison, η μουσική του Sun Ra, έχουν επίσης μια έντονη πνευματική πτυχή. Είναι πνευματική η σημερινή μουσική;
Ναι. Νομίζω ότι υπάρχει κάποια που είναι. Είναι σαν οτιδήποτε. Νομίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν ακόμα. Είναι διαφορετικό. Πάντα μπορείς να βρεις πράγματα που έχουν κάτι το ιδιαίτερο.
Πιστεύετε ότι λόγω των υπηρεσιών streaming η ακρόαση ενός album από την αρχή μέχρι το τέλος γίνεται πλέον ένα είδος τέχνης που χάνεται;
Νομίζω, γενικά, ότι είναι. Επίσης, περισσότεροι άνθρωποι ασχολούνται τώρα με το βινύλιο και παίζουν δίσκους. Οπότε, συμβαίνουν και τα δύο, αλλά γενικά το εύρος προσοχής των ανθρώπων δεν είναι αυτό που ήταν. Οι άνθρωποι ρίχνουν ματιές σε διάφορα πράγματα, βάζουν και παίζουν μια λίστα που δημιουργήθηκε από αλγόριθμο. Ναι, από πολλές απόψεις, είναι ένας υπέροχος τρόπος ν’ ακούσεις μουσική που ποτέ δεν είχες σκεφτεί ή ακούσει, αλλά είναι διαφορετικά απ’ όταν μεγάλωνα.
Ποιο είναι το άτομο με το οποίο έχετε την καλύτερη μουσική σύνδεση στη σκηνή;
Ω, είναι δύσκολο να πω, τόσοι πολλοί. Ξέρεις, οι Medeski Martin & Wood, είχαμε μια χημεία παίζοντας μαζί για 30 χρόνια. Είναι δύσκολο να το ξεπεράσεις αυτό, αλλά ο Scofield… Θέλω να πω, πολλοί άνθρωποι. Σχεδόν όλοι αυτοί. Γι’ αυτό κάνω την περιοδεία με τον Bill (σ.σ: Evans), γιατί έχουμε πολύ καλή σχέση. Ακούγεται σαν ένας από τους λόγους που περιοδεύω με τον Bill τον Μάιο.
Θα μπορούσατε να μας πείτε μερικά από τα αγαπημένα σας album, πέρα από το “A Love Supreme” (1965) του John Coltrane;
Ω Θεέ μου, είναι δύσκολο να πεις, υπάρχουν τόσα πολλά, ξέρεις. Θα έλεγα ότι υπάρχει ένας νέος δίσκος, το “The Omnichord Real Book” του Meshell Ndegeocello είναι ένας απίστευτος δίσκος, βγήκε πέρυσι (2023) και είναι πραγματικά συγκλονιστικός. Κέρδισε ένα Grammy για το «Καλύτερο Album Εναλλακτικής Jazz» πέρυσι. Είναι πραγματικά εκπληκτικό. Ο δίσκος “Talkin’ Blues” του Bob Marley (σ.σ: live album-1991) είναι από τους αγαπημένους μου από το παρελθόν. Το “Chopin Waltzes” (1964) του Arthur Rubinstein είναι άλλο ένα αγαπημένο μου, για την δισκογραφική RCA. Δεν ξέρω, είναι τόσα πολλά.
Υπάρχουν τελευταία νέα από το στρατόπεδο των Medeski Martin & Wood;
Όχι, δεν έχουμε κάνει πολλά τελευταία. Κάναμε ένα διάλειμμα και το διάλειμμα απλώς συνεχίζεται. Έχουμε μια ηχογράφηση που κάναμε πριν από μερικά χρόνια και υπάρχει μια μικρή ταινία μ’ εμάς να τον ηχογραφούμε και ο δίσκος θα βγει κάποια στιγμή μέσα στον επόμενο χρόνο νομίζω.
Σας αρέσει ο Brent Mydland (Grateful Dead) ως παίκτης Hammond;
(Γέλια) Ναι, είναι σπουδαίος. Ναι, απολύτως. Δεν μεγάλωσα πραγματικά ακούγοντας τη μουσική του, αλλά από τότε τον έχω τσεκάρει αρκετά και είναι φανταστικός.
Είναι καλύτερο να τον παρακολουθείς σε video.
Είναι υπέροχο να τον παρακολουθείς.
Ένα τεράστιο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» στον κύριο John Medeski για τον χρόνο του.
Αγοράστε τα εισιτήριά σας για τις συναυλίες στο Αθηνά Live εδώ: https://www.more.com/music/bill-evans-and-the-vansband-all-stars/
Official John Medeski website: https://www.johnmedeski.com/
Offical John Medeski Facebook page: https://www.facebook.com/johnmedeski/
Offical John Medeski Instagram page: https://www.instagram.com/johnmedeski/