HIT CHANNEL ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Δεκέμβριος 2023. Είχαμε την μεγάλη χαρά να μιλήσουμε για τέταρτη φορά με έναν από τους σπουδαιότερους εν ζωή κιθαρίστες: τον Frank Marino. Είχε κάνει διάφορα συναρπαστικά albums με το συγκρότημά του, τους Mahogany Rush και ως solo καλλιτέχνης. Μόλις κυκλοφόρησε μια κατά παραγγελία (custom-made), χειροποίητη σειρά πεταλιών κιθάρας: Τα “Maxoom”, “Dragonfly” και “Juggernaut”. Μπορείτε να παραγγείλετε τα πετάλια εδώ: https://www.frankmarinoaudio.com/ . Μερικά χρόνια νωρίτερα, ο Frank κυκλοφόρησε το τριπλό “Live at the Agora Theatre” DVD. Διαβάστε παρακάτω τα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που μας είπε:
Πώς σας ήρθε η ιδέα να φτιάξετε μια custom–made σειρά πεταλιών κιθάρας;
Λοιπόν, είναι τα πετάλια που χρησιμοποιώ, που σχεδίασα εδώ και πολύ καιρό για μένα. Σκέφτηκα ότι επειδή δεν παίζω και δεν κάνω περιοδείες, ίσως θα ήταν καλή ιδέα να επιτρέψω σε άλλους να χρησιμοποιήσουν αυτό που χρησιμοποιώ εγώ. Έτσι, πήρα τα σχέδιά μου που βρίσκονται σε ένα συγκεκριμένο είδος κουτιού στην πεταλιέρα μου για να τα κυκλοφορήσω ως τρία διαφορετικά πετάλια, τα οποία είναι τα τρία κύρια πετάλια που χρησιμοποιώ και να δω αν θα τα ήθελαν κι άλλοι κιθαρίστες. Τα ονομάζω: “Maxoom”, “Dragonfly” και “Juggernaut”.
Ποια είναι τώρα η γνώμη σας για το “Live at the Agora Theatre” DVD;
Το λατρεύω! (γέλια) Μου αρέσει. Νομίζω ότι είναι πραγματικά πολύ καλό.
Πόσο συναισθηματικό ήταν για εσάς να γράψετε το βιβλίο που συνοδεύει το DVD;
Ήταν πραγματικά πολύ εύκολο. Ήταν η πρώτη φορά που το έκανα ποτέ, αλλά ήταν αρκετά εύκολο. Απλώς μου βγήκε πάρα πολύ φυσικό.
Πόσο καιρό κάνατε πρόβες για τη συναυλία στο Agora Theatre;
Ούτε ένα λεπτό! (γέλια) Ούτε ένα λεπτό. Όλα έγιναν βασικά ως jam.
Ο Marty Friedman (ex–Megadeth) δημοσίευσε στο Facebook όταν έλαβε το DVD σας: «Όταν ήμουν παιδί, θα έδινα το αριστερό μου αρχίδι για να παίξω σαν τον Frank Marino. Ακόμα προσπαθώ». Είναι κολακευτικό όταν οι άνθρωποι λένε τόσο καλά λόγια για σας;
Ναι, είναι πάρα πολύ. Ξέρεις, ποτέ δεν κέρδισα πολλά χρήματα, οπότε πιστεύω ότι όταν έχω σεβασμό από τους άλλους μουσικούς, αξίζει κάτι. Είναι πάρα πολύ κολακευτικό.
Είστε έκπληκτος που, παρόλο που τα μέσα ενημέρωσης δεν σας συμπάθησαν ποτέ, έχετε επηρεάσει τόσους πολλούς σπουδαίους κιθαρίστες όπως ο Zakk Wylde, ο Paul Gilbert, ο Joe Bonamassa και ο Marty Friedman;
Είναι πολύ περίεργο για μένα όταν ανακάλυψα αυτά τα πράγματα, όταν συνέβησαν πριν από πολύ καιρό, γιατί έχεις δίκιο, δεν ήμουν ποτέ πραγματικά μεγάλος star στα μέσα ενημέρωσης. Έτσι, το να μάθω ότι κάποιοι από τους σπουδαίους κιθαρίστες επηρεάστηκαν και τους άρεσε αυτό που έκανα, είναι για μένα μεγάλο πράγμα.
Υπάρχουν σχέδια για περιοδεία;
Προς το παρόν, όχι. Βασικά, έχω χτυπήσει το χέρι μου, το αριστερό μου χέρι και κάνω κάποιες ιατρικές πράξεις τώρα για να το βελτιώσω και θα δούμε, ξέρεις, πότε θα συμβεί αυτό.
Δηλαδή, ίσως στο μέλλον;
Ίσως (γέλια).
Ξέρω ότι δημιουργείτε πάντα νέα μουσική. Είναι πιθανόν να κυκλοφορήσετε σύντομα νέο album;
Λοιπόν, δεν μπορώ, αυτή τη στιγμή, γιατί δεν μπορώ να παίξω (γέλια). Με το χέρι μου όπως είναι, δεν μπορώ να παίξω καθόλου. Λοιπόν, πρέπει πρώτα να διορθώσω αυτό το πρόβλημα.
Ο Jimmy Ayoub (αρχικός drummer των Mahogany Rush) πέθανε πρόσφατα. Πόσο σημαντική ήταν η προσφορά του στο συγκρότημα;
Νομίζω ότι ήταν πάρα πολύ σημαντική. Έγραψα ένα κομμάτι γι’ αυτόν στο Facebook και είπα εκεί ότι ήταν ο τέλειος drummer για ένα rock συγκρότημα, ήταν ένας άνθρωπος που είχε τα πάντα: Δύναμη, προσωπικότητα, ήταν ο απόλυτος rock ‘n’ roll drummer. Ναι, ήταν πάρα πολύ σημαντικός και θα λείψει πάρα πολύ.
Το “Dragonfly” (Mahogany Rush IV -1976) παραμένει ένα αγαπημένο τραγούδι για τους οπαδούς. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό.
Λοιπόν, ήταν απλώς ένα jam, πραγματικά, όπως κάθε άλλο τραγούδι. Στα περισσότερα από τα τραγούδια που κάναμε στο δίσκο, έγραφα τα τραγούδια το βράδυ που μπαίναμε στο studio. Δεν έγραφα ποτέ τα τραγούδια νωρίτερα. Γίνονταν για πρώτη φορά όταν πηγαίναμε στο studio και το “Dragonfly” ήταν ένα από αυτά.
Πώς σας ήρθε η ιδέα να παίξετε mellotron σε τρία τραγούδια από το “Mahogany Rush IV” album;
Είναι κάτι που συμβαίνει όταν κάνεις παραγωγή σ’ έναν δίσκο, ότι ο δίσκος αρχίζει να σου λέει τι να κάνεις. Ξέρεις, όλοι έχουν ακούσει το αστείο για το «πάρε το κουδούνι αγελάδας», «βάλε λίγο κουδούνι αγελάδας» (σ.σ: αναφέρεται στο “More Cowbell” σκετς του Saturday Night Live σχετικά με το τραγούδι “(Don’t Fear) The Reaper” των Blue Oyster Cult ). Ακούς τι πρέπει να υπάρχει σ’ ένα δίσκο. Έτσι έκανα παραγωγή σε κάθε δίσκο. Άκουγα τον δίσκο που γινόταν και, όπως είπα, τα πάντα γίνονται για πρώτη φορά, οπότε όταν έκανα αυτά τα τραγούδια, υπήρχε ένα mellotron στο studio και είπα: «Ε, ας το ενσωματώσουμε αυτό στη μουσική» και έτσι, αυτό έκανα.
Ποια ήταν η επιρροή σας στο mellotron; Οι Moody Blues; Οι King Crimson;
Ναι, ναι! Και οι δυο! Ακριβώς! (γέλια)
Ή το “Strawberry Fields Forever” (The Beatles);
Και αυτό. Αυτές είναι οι ρίζες μου.
Όταν ηχογραφήσατε το τραγούδι “Ain’t Dead Yet” (“Power of Rock ‘n’ Roll” – 1981) είχατε συνειδητοποιήσει ότι ήταν τόσο μπροστά από την εποχή του;
Όχι (γέλια), δεν το κατάλαβα καθόλου. Απλώς έκανα αυτό που έκανα, φυσικά και βγήκε αυτό που βγήκε. Δεν είχα κανένα σχέδιο, ξέρεις, δεν είχα συνειδητοποιήσει κάτι τέτοιο.
Είναι απογοητευτικό ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν το γεγονός ότι κάνατε την τεχνική tapping χρόνια πριν τον Eddie Van Halen;
Όχι, δεν μ’ ενοχλεί. Ναι, δεν το ξέρουν, αλλά δεν μ’ ενοχλεί που δεν το ξέρουν. Υπήρχαν άτομα που το έκαναν πριν από εμένα, αλλά το έκαναν με διαφορετικό τρόπο. Είναι απλώς μέρος του να παίζεις κιθάρα. Έτυχε να γίνει διάσημο όταν το έκανε ο Van Halen. Είναι σαν τον Peter Frampton: Έκανε αυτόν τον δίσκο με το talk box (σ.σ: “Frampton Comes Alive” -1976) και πριν βγει αυτός ο δίσκος, χρησιμοποιούσα κι εγώ talk box. Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούσαν. Αλλά όταν έκανε το δίσκο του, έτυχε να γίνει ένας πολύ μεγάλος δίσκος και το talk box έγινε μέρος του. Το ίδιο και με το tapping.
Γιατί διαλύθηκε η αρχική σύνθεση των Mahogany Rush;
Λοιπόν, ο Jimmy (σ.σ: Ayoub –drums) ήταν ο πρώτος που έφυγε και έφυγε γιατί ήθελε να γίνει διάσημος με κάποιους άλλους ανθρώπους που ήταν διαφορετικού είδους από το συγκρότημα μας, ήταν περισσότερο άνθρωποι των parties και εμείς ήμασταν πιο σοβαροί. Γι’ αυτό έφυγε. Μετά, τρία ή τέσσερα χρόνια αργότερα, έφυγε και ο Paul (σ.σ: Harwood –bass). Τα πράγματα απλώς άρχισαν να αλλάζουν. Μόλις έφυγε ο Jimmy, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν.
Είναι τυχαίο που έχετε γενέθλια την ίδια μέρα με τον Duane Allman (20 Νοεμβρίου);
Δεν το ήξερα καν (τρελά γέλια).
Τώρα, που το μάθατε, κάτι σημαίνει, έτσι δεν είναι; Ξέρω ότι σας αρέσει.
Ναι. Μ’ αρέσει πάρα πολύ, πάντα μ’ άρεσε. Ναι, θέλω να πω, αλλά έχω επίσης γενέθλια την ίδια μέρα και με κάποιους που δεν μ’ αρέσουν πολύ, όπως ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών (σ.σ: Joe Biden).
Έχετε αναμνήσεις από τη συναυλία που παίξατε στο Winterland το 1975 με τους Black Sabbath;
Έχω, ναι. Την θυμάμαι πάρα πολύ καλά. Ναι, ήταν ωραία συναυλία. Ήταν πολύ ωραία συναυλία. Πρώτα απ’ όλα, το Winterland ήταν πολύ ιδιαίτερο μέρος για να παίξεις, επειδή ήταν μια συναυλία του Bill Graham (σ.σ: θρυλικός διοργανωτής συναυλιών). Σε όλους άρεσε να παίζουν για τον Bill Graham. Έτσι, αυτό και μόνο το έκανε ξεχωριστό. Μόνο το γεγονός ότι ήταν στο Winterland, αλλά και ότι ήταν οι Black Sabbath… και έπαιξα με τους Black Sabbath μερικές φορές, όχι μόνο στο Winterland. Είχα παίξει μαζί τους και παλιότερα.
Υπάρχουν υπέροχα videos στο Youtube από συναυλίες σας στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 στο Bromont και στο Oakland. Είναι πιθανόν να κυκλοφορήσει όλο αυτό το υλικό σε DVD σε καλύτερη ποιότητα;
Δεν το κατέχω. Άρα, δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ανήκει σε τηλεοπτικό σταθμό. Δεν έχω τα δικαιώματα ιδιοκτησίας αυτών των κασετών.
Πόσο σημαντικός είναι για εσάς ο αυτοσχεδιασμός;
Το 100%, είναι το πιο σημαντικό. Το να ακούς και να δημιουργείς μουσική καθώς προχωράς. Αυτό για μένα είναι πραγματικά πάρα πολύ μεγάλο σε ένα συγκρότημα.
Ποιος είναι ο ωραιότερος τύπος με τον οποίο έχετε περιοδεύσει;
Υπήρξαν μερικοί. Ξέρεις, τα πηγαίναμε πολύ καλά με τα παιδιά από τους Kansas. Πάντα πίστευα ότι ο Al Di Meola ήταν πολύ καλός άνθρωπος. Ήταν πολύ ωραίος. Υπήρξαν μερικοί. Υπήρξαν πολλοί που δεν ήταν πολύ ωραίοι (γέλια), αλλά δεν θα μιλήσω γι’ αυτούς.
Είδα μια ωραία αφίσα όταν ανοίγατε για τους Blue Oyster Cult.
Κι αυτοί ήταν πολύ ωραίοι. Επίσης το συγκρότημα που έκανε το “Love Hurts”. Ήταν επίσης πολύ ωραίοι. Το θυμάσαι αυτό το τραγούδι; Οι Nazareth! Ήταν πάρα πολύ ωραίοι τύποι. Και ο Lemmy από τους Motorhead ήταν πολύ ωραίος.
Στην αρχή της καριέρας σας, όταν παίζατε σε λύκεια, κάνατε τραγούδια του Hendrix που κανείς άλλος δεν έκανε όπως το “1983” και το “Castles Made of Sand”. Τι το ιδιαίτερο έχουν αυτά τα τραγούδια;
Λοιπόν, πάντα μ’ αρέσει να κάνω υλικό του Hendrix που κανείς άλλος δεν έκανε. Ήταν ένα πράγμα να κάνω το “Purple Haze” ή το “Foxy Lady”, όλοι το δοκίμαζαν, αλλά μου άρεσε να κάνω το “Machine Gun” και μερικά από τα πράγματα που ήταν περισσότερο προσανατολισμένα στο jam, το μεγάλο σε διάρκεια “Voodoo Chile” αντί για το σύντομο “Voodoo Child (Slight Return)”. Για μένα, αυτό ήταν πάντα πολύ ιδιαίτερο, γιατί αυτό έκανα με το υλικό του Hendrix: Έκανα το πνεύμα του Hendrix, δεν έκανα το αντίγραφο του Hendrix, καταλαβαίνεις τι εννοώ. Μπορούσες να κάνεις το αντίγραφο ή μπορούσες να έχεις το πνεύμα. Πάντα προσπαθούσα να κάνω το πνεύμα του Jimi Hendrix.
Πώς ήταν όταν γνωρίσατε τον Mitch Mitchell (The Jimi Hendrix Experience –drums);
Όχι, γνώρισα τον Noel Redding (σ.σ: The Jimi Hendrix Experience –μπάσο). Αυτό ήταν κάτι πολύ σημαντικό για μένα. Ήταν πάρα πολύ ωραία εμπειρία. Ήταν πολύ καλός τύπος.
Είναι ο John Cipollina (Quicksilver Messenger Service) ο λόγος που χρησιμοποιείτε Gibson SG;
Όχι. Θέλω να πω, ήταν αλήθεια ότι μου άρεσε ο John Cipollina και αυτός χρησιμοποιούσε SG, αλλά ο λόγος που χρησιμοποιούσα SG ήταν επειδή ήταν η πρώτη κιθάρα που μου αγόρασε η μητέρα μου (γέλια). Χρειαζόμουν μια κιθάρα και βρήκε έναν γείτονα που έμενε παρακάτω στον δρόμο που πουλούσε μια κιθάρα και έτυχε να είναι μια SG του ‘61 και την αγόρασε για 45 δολάρια.
Στη μουσική σας, στη μουσική του Jimi Hendrix, στη μουσική του George Harrison, στη μουσική του Santana, υπάρχει επίσης μια πολύ έντονη πνευματική πτυχή.
Ναι, πάρα πολύ. Υπάρχει μια πολύ έντονη πνευματική πτυχή στη μουσική μου, αλλά στην περίπτωσή μου είναι πολύ χριστιανική. Αντλώ την έμπνευση από τον Ιησού. Ξέρεις, είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός.
Είναι πνευματική η σύγχρονη μουσική;
Όχι, καθόλου. Κάποια από τη σύγχρονη μουσική είναι διαβολική, θεωρώ. Αντιπνευματική. Η μουσική που έχουμε σήμερα, η σύγχρονη μουσική, ήταν ένας από τους λόγους που ήθελα να φτιάξω τα πετάλια, να δώσω στους κιθαρίστες του σήμερα την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν τον εξοπλισμό που χρησιμοποιούσα εγώ. Ίσως, τους κάνει να σκεφτούν λίγο διαφορετικά. Ξέρεις, είναι πολύ αναλογικός.
Πώς είναι να είσαι χίπης το 2024;
(Γέλια) Πώς είναι; Δεν έχω αλλάξει, εντάξει, αλλά ο κόσμος έχει αλλάξει. Ο κόσμος έχει πάει τόσο πολύ προς τ’ Αριστερά, που τώρα αυτός ο χίπης που είμαι εγώ, μοιάζω σαν ν’ ανήκω στη Δεξιά (γέλια), γιατί όλοι οι άλλοι κινήθηκαν πάρα πολύ προς την άλλη κατεύθυνση. Είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ήμουν το 1969.
Είναι λίγο σουρεαλιστικό όταν βλέπετε ανθρώπους να κάνουν reaction videos στην μουσική σας στο Youtube;
Ω, ναι, είναι κουλό (γέλια)! Τους παρακολουθώ μόνο όταν κάποιος μου στέλνει ένα link και μου λέει: «Ρίξε μια ματιά σε αυτό» και βλέπω αυτά τα reaction videos και αισθάνομαι καλά μ’ αυτό.
Ναι, αλλά σας κάνει να μοιάζετε με εξωτικό είδος.
Ναι, είναι αλήθεια, αλλά μ’ αρέσει. Μ’ αρέσει το γεγονός ότι το κάνουν αυτό. Ειδικά, κάποιοι από τους ανθρώπους που το κάνουν, δεν θα το σκεφτόσουν ποτέ. Δεν ανήκουν στον τύπο (σ.σ. των θαυμαστών του), καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Ναι. Είναι κλασικοί συνθέτες κ.λπ.
Ναι. Είμαι πάρα πολύ ευγνώμων γι’ αυτό. Πολύ ευγνώμων.
Μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί έχετε τόσους πολλούς οπαδούς στη Φινλανδία;
Δεν γνωρίζω. Απλώς ξέρω ότι έχω (γέλια). Δεν ξέρω, ίσως ήταν το ίδιο με την Σουηδία. Ίσως επειδή υπάρχουν πολλοί κιθαρίστες.
Είναι αλήθεια ότι ήσασταν μεγάλος οπαδός των Soft Machine και όταν παρακολουθήσατε την συναυλία τους με τον Jimi Hendrix, φύγατε μετά από μερικά τραγούδια του Hendrix;
Αυτό ακριβώς είναι αλήθεια. Δεν είναι ειρωνικό; Έλεγα χρόνια αργότερα, όταν άκουγα το όνομα: “Hendrix, Hendrix, Hendrix”, σαν να είναι η μόνη λέξη που ξέρουν όλοι, προσπαθούσα να είμαι σαν εκείνο τον τύπο που έλεγε: «Θα φροντίσω να μην ξεχάσεις ποτέ τ’ όνομά μου» (γέλια).
Γιατί είστε κατά των εκδηλώσεων meet & greet;
Δεν είμαι! Δεν είμαι αντίθετος μ’ αυτά. Απλώς πιστεύω ότι πρέπει να είναι δωρεάν. Δεν είμαι καθόλου εναντίον τους. Έκανα εκδηλώσεις meet & greet πριν γίνουν δημοφιλείς. Όποιος έχει πάει σε μια συναυλία, που με έχει δει, θα σου πει ότι συναντούσα τους πάντες και οποιονδήποτε συνέχεια. Συνήθως μένω μέχρι την τελευταία στιγμή, μέχρι το τελευταίο άτομο που θα φύγει και υπογράφω τα πάντα, μιλάω με όλους και βγάζω όλες τις φωτογραφίες και δεν χρεώνω χρήματα. Δεν είμαι ενάντια σε αυτό. Αυτό που είμαι πολύ ενάντια είναι τα εισιτήρια VIP, όταν ο κόσμος ξοδεύει επιπλέον χρήματα για VIP. Σ’ αυτό είμαι κατά. Είναι σαν να λένε ότι τα άλλα άτομα που δεν ξόδεψαν τα χρήματα είναι λιγότερο σημαντικά. Δεν συμφωνώ μ’ αυτό.
Έχετε σκεφτεί ποτέ να περιοδεύσετε με τον Mark Farner (Grand Funk Railroad); Νομίζω ότι θα ήταν μια φανταστική περιοδεία!
Ναι, θα μπορούσε να είναι. Είναι και χριστιανός.
Σας αρέσουν οι νεότεροι κιθαρίστες όπως ο Eric Gales;
Ναι, μ’ αρέσει πολύ. Πάρα πολύ. Από τα νέα παιδιά, δεν ήταν πολλά, γιατί τώρα τα νέα παιδιά χρησιμοποιούν 7χορδες και 8χορδες κιθάρες και κάνουν ένα διαφορετικό είδος μουσικής, ξέρεις, όπως το heavy metal. Αλλά μου αρέσει σχεδόν κάθε κιθαρίστας. Πιστεύω ότι είναι όλοι καλοί. Βλέπω παιδιά στο Youtube που είναι 12 ετών, και είναι πολύ καλά.
Είχατε γνωρίσει ποτέ τον Frank Zappa;
Ναι, τον γνώρισα, αλλά τυχαία (γέλια). Μάλλον τυχαία, όταν ήμουν νέος. Αυτό που συνέβη ήταν ότι εγώ, ο αδερφός και η αδερφή μου, που είναι μεγαλύτεροι από εμένα, πήγαμε σε ένα μέρος για να δούμε τους Mothers of Invention και δεν μ’ άφησαν να μπω γιατί ήμουν πολύ μικρός. Έτσι, ο αδερφός και η αδερφή μου μου είπαν: «Λοιπόν, απλώς μπες στο λεωφορείο και πήγαινε σπίτι». Έτσι, πριν μπω στο λεωφορείο, υπήρχε ένα εστιατόριο απέναντι και πήγα στο εστιατόριο για να πάρω κάτι να φάω και ο Frank Zappa έτρωγε εκεί. Είπα λοιπόν: «Γεια σας, κύριε Zappa» και επειδή ήμουν μικρό παιδί, μου μίλησε με τον τρόπο που μιλάει ένας μεγαλύτερος σε ένα παιδί όπως: «Γεια σου, μικρέ. Θες μια τηγανητή πατάτα;», τέτοιου τύπου.
Είστε ένας από τους λίγους ανθρώπους που δεν ξεπουλήθηκαν ποτέ. Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς το να μην ξεπουληθείτε;
Λοιπόν, είναι απλώς η προσωπικότητά μου. Κάνω αυτό που κάνω γιατί μου αρέσει αυτό που κάνω. Ποτέ δεν μ’ ενδιέφερε η φήμη και τα λεφτά Ξέρεις, απλά κάνω αυτό που κάνω. Κοίτα, νομίζω ότι είμαι πολύ τυχερός. Θα μπορούσαν να είχαν ανακαλυφτεί πολλοί άλλοι άνθρωποι. Δηλαδή πάντα έτσι είναι. Υπάρχουν τόσοι πολλοί καλοί κιθαρίστες και καλοί μουσικοί που ο κόσμος δεν γνωρίζει, μόνο και μόνο επειδή οι άνθρωποι δεν ήταν τυχεροί.
Άλλοι θα μπορούσαν να πουν ότι δεν είστε τυχερός. Θα έπρεπε να ήσασταν πολύ πιο διάσημος.
Είμαι απλώς ευγνώμων για όσα είχα.
Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να προσθέσετε;
Όχι πραγματικά, εκτός από το ότι ελπίζω ότι ο κόσμος θα εξακολουθεί να ακούει το DVD και ελπίζω να τους αρέσει ακόμα. Νομίζω ότι είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχω κάνει. Είναι μεγάλο σε διάρκεια, έχει πολλά καλά τραγούδια. Και ελπίζω ότι ο κόσμος να κοιτάξει τα πετάλια και να τα χρησιμοποιήσει και να δημιουργήσει καλή μουσική με αυτά.
Ένα τεράστιο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» στον Frank Marino για τον χρόνο του.
Official Frank Marino & Mahogany Rush website: https://www.mahoganyrush.com/
Παραγγείλετε τα πετάλια κιθάρας εδώ: https://www.frankmarinoaudio.com/
Παραγγείλετε το τριπλό DVD “Live at the Agora Theatre” εδώ: https://www.mahoganyrush.net/store/