HIT CHANNEL ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Απρίλιος 2024. Είχαμε την μεγάλη τιμή να μιλήσουμε μ’ έναν θρυλικό μουσικό: τον Davey Johnstone. Είναι περισσότερο γνωστός ως κιθαρίστας του συγκροτήματος του Elton John από το 1971, παίζοντας σε κλασικά albums όπως τα “Madman Across Water” (1971), “Honky Château” (1972) και “Goodbye Yellow Brick Road” (1973). Έχει επίσης συνεργαστεί με τους John Lennon, Alice Cooper, Rod Stewart, BB King, Little Richard, Stevie Nicks και άλλους. Το 2022 κυκλοφόρησε το πιο πρόσφατο solo album του με τίτλο “Deeper Than My Roots”. Διαβάστε παρακάτω τα ενδιαφέροντα πράγματα που μας είπε:
Είστε ικανοποιημένος με την ανταπόκριση που λάβατε μέχρι στιγμής από τους οπαδούς και τον Τύπο για το solo album σας “Deeper Than My Roots”;
Έλαβα υπέροχη ανταπόκριση. Είμαι πολύ ευγνώμων στους οπαδούς που το άκουσαν. Έχω πολλούς φίλους στον χώρο της μουσικής που το λάτρεψαν πραγματικά. Ο Elton το απόλαυσε επίσης. Με πήρε τηλέφωνο όταν το άκουσε και μου είπε πόσο πολύ του άρεσε και πόσο του άρεσε ο ήχος της φωνής του γιου μου, του Elliott, ο οποίος τραγουδά τα περισσότερα από τα lead φωνητικά στον δίσκο. Λοιπόν, ναι, ήταν υπέροχο!
Όλα τα παιδιά σας συμμετείχαν στο album “Deeper That My Roots”. Πώς προέκυψε αυτό;
Κυρίως λόγω του Covid, επειδή όταν αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε να δουλεύουμε, ήμασταν στην Αυστραλία στη μέση της Farewell Yellow Brick Road περιοδείας και ξαφνικά ακούσαμε όλοι για τον Covid, οπότε επιστρέψαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Μάρτιο του 2020 και συνειδητοποιήσαμε ότι κανείς δεν θα δούλευε για πολύ καιρό και δεν ξέραμε για πόσο καιρό. Κανείς δεν ήξερε ότι θα ήταν για δύο χρόνια. Έτσι, μετά από περίπου έξι μήνες αποφάσισα να ξεκινήσω να γράφω μόνος μου γιατί δεν είχα γράψει κανένα solo υλικό για πολλά χρόνια. Απλώς συνέχισα να γράφω και να γράφω και να συνθέτω νέα μουσική και βρέθηκα μ’ έναν καλό μου φίλο, τον Rick Otto, ο οποίος είναι υπέροχος στιχουργός και ο Rick με βοήθησε με κάποιους στίχους. Απλώς ξεκίνησα ν’ ηχογραφώ στο σπίτι με τον γιο μου, τον Charlie, ο οποίος είναι μηχανικός ήχου και πιανίστας. Έτσι, ηχογραφούσε πολλά από τα πράγματα μου στο σπίτι και μετά, όπως μόλις είπα, ο γιος μου ο Elliott έκανε πολλά από τα lead φωνητικά. Έτσι, προέκυψε κάπως τυχαία. Ήταν πραγματικά σαν ατύχημα, αλλά ήταν ένα πολύ ευτυχές ατύχημα. Πραγματικά το απόλαυσα.
Είμαι εθισμένος στο “Melting Snow” από το album σας “Deeper That My Roots”. Πείτε μας όλα όσα πρέπει να ξέρουμε γι’ αυτό το απίστευτο τραγούδι.
Ευχαριστώ. Είναι επίσης ένα από τα αγαπημένα μου. Το έγραψα γιατί ένας πολύ αγαπητός μου φίλος στη Σκωτία, ένας μεγαλύτερος σε ηλικία κύριος, είχε καρκίνο σε τελικό στάδιο και πέθαινε. Τον συνάντησα μερικές φορές και ήταν ο πιο εκπληκτικός άνθρωπος. Έτσι, αποφάσισα να γράψω ένα τραγούδι για το θάνατο, αλλά για την καλή του πλευρά: Ελπίζω οι άνθρωποι να είναι ευγνώμονες για τη ζωή που είχαν και να λυπούνται που πεθαίνουν και φεύγουν απ’ αυτό το σύμπαν, αλλά να είναι γεμάτοι ευγνωμοσύνη για τη ζωή που είχαν. Λοιπόν, είναι ακριβώς όπως το χιόνι που λιώνει. Ξέρεις, σύντομα θα εξαφανιστούν και θα «φύγουν» αλλά πάντα θα τους θυμόμαστε. Ναι, ήταν πολύ ιδιαίτερο για μένα αυτό το τραγούδι, οπότε χαίρομαι που σ’ αρέσει.
Παίζετε ένα επιθετικό σόλο στο “Deeper”. Τι σας ενέπνευσε να το παίξετε έτσι;
Λοιπόν, συνήθως παίζω τα πρώτα πράγματα που μου έρχονται στο μυαλό όταν παίζω ένα οποιουδήποτε είδους solo στην κιθάρα και συνήθως αυτές οι ιδέες είναι οι καλύτερες. Έτσι, όταν έκανα κάποιο overdub κιθάρας στο τραγούδι “Deeper”, για παράδειγμα, αποφάσισα να κάνω ένα αυθόρμητο solo. Υποτίθεται ότι δεν έπρεπε να το κάνω , αλλά άρχισα να παίζω αυτό που ένιωθα και άρχισαν να συμβαίνουν σπουδαία πράγματα. Οπότε, νομίζω ότι αυτό είναι που μ’ αρέσει στο είδος της μουσικής με το οποίο ασχολούμαι: ότι εμπλέκονται πολλά συναισθήματα και πολλά από τα αρχικά ένστικτα, τα οποία, από την εμπειρία μου, είναι συνήθως τα καλύτερα,. Δεν μ’ αρέσει να ξοδεύω πολύ χρόνο για το ίδιο και το ίδιο πράγμα, επομένως, μ’ αρέσει να μένω στις πρώτες μου ιδέες, είναι συνήθως οι καλύτερες.
Το μπάσο του Bob Birch (πέθανε το 2012) στο “Black Scotland” είναι φανταστικό. Ποια είναι η ιστορία πίσω από το “Black Scotland”;
(Γέλια) Στην πραγματικότητα, είναι μια αστεία ιστορία, γιατί πριν από πολλά χρόνια δούλευα με τον Little Richard, του οποίου είμαι μεγάλος οπαδός από τότε που ήμουν 5 ετών, από τότε που τον άκουσα για πρώτη φορά να τραγουδά. Κατάφερα να παίξω μαζί του πριν από πολύ καιρό, το 1995 ή κάτι τέτοιο. Αλλά κάναμε μια πρόβα μαζί του και παίζαμε ένα από τα υπέροχα τραγούδια του που λέγεται “Lucille” και σταμάτησε στη μέση του τραγουδιού και γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε: «Από πού είσαι εσύ;» και είπα: «Είμαι από τη Σκωτία» και μου είπε: «Λοιπόν, πρέπει να είσαι από το μαύρο τμήμα της Σκωτίας» και σκέφτηκα ότι αυτό ήταν μεγάλο κομπλιμέντο, ένα αστείο πράγμα για να το πεις, έτσι, το θυμάμαι πάντα και αποφάσισα να ονομάσω το κομμάτι “Black Scotland”.
Γιατί αποφασίσατε να διασκευάσετε το τραγούδι των Beatles “Here, There and Everywhere” στο album σας και είναι μαντολίνο αυτό που ακούω σ’ αυτό;
Ναι, είναι μαντολίνο. Ο λόγος που το κάναμε ήταν πραγματικά ένα ατύχημα, και πάλι, γιατί ήταν το πρώτο πράγμα που ηχογραφήσαμε πριν αποφασίσουμε ότι θα κάνουμε ένα album. Ήταν το πρώτο πράγμα. Μια μέρα, καθόμουν λίγο βαριεστημένος και τα παιδιά μου ήταν στο σπίτι και βαριόντουσαν λίγο κι αυτά, αλλά είναι υπέροχοι μουσικοί και τους είπα: «Γιατί δεν ηχογραφούμε κάτι;» Πήγαμε στο δωμάτιο του Charlie και επειδή όλοι λατρεύουμε τη μουσική των Beatles είπα: «Τι λέτε γι’ αυτό το τραγούδι;» και ο Elliott είπε: «Ω, ναι, το ξέρω αυτό», παρόλο που ήταν πολύ μικρός όταν ξεκινήσαμε να το κάνουμε αυτό, είναι μόλις 19 τώρα, αλλά ήταν 16 όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε αυτόν τον δίσκο. Έτσι, απλώς έπαιξα το μέρος της κιθάρας και εκείνος τραγούδησε τα lead φωνητικά και μετά αποφάσισα να προσθέσω κάποια άλλα πράγματα. Το μαντολίνο ήταν ένα πράγμα που αποφάσισα να κάνω σ’ αυτό, γιατί θα ήταν διαφορετικό γι’ αυτό το τραγούδι. Ναι, πάλι, αυτό ήταν άλλο ένα ατύχημα γιατί δεν θέλαμε να κάνουμε τίποτα, αλλά μου φάνηκε τόσο καλό που σκέφτηκα: «Εντάξει, ίσως μπορούμε να κάνουμε περισσότερα τραγούδια και ίσως σε λίγους μήνες να έχουμε υλικό για ένα γεμίσει ένα album» και αυτό έγινε.
Υπάρχουν σχέδια να περιοδεύσετε για το album “Deeper Than My Roots”;
Όχι. Όχι πραγματικά, γιατί αποσύρθηκα από τις περιοδείες το περασμένο καλοκαίρι με τον Elton και ξέρεις, ένιωσα ότι περιόδευσα αρκετά στη ζωή μου. Μπορεί να κάνω μερικές ειδικές συναυλίες, αυτό που λέτε μια μεμονωμένη συναυλία, όπου μπορεί απλώς να δείξω στον κόσμο ότι θέλω ακόμα να παίξω, αλλά όχι, δεν θα κάνω περιοδεία, είναι υπερβολικό. Τον επόμενο μήνα θα γίνω 73, είσαι πολύ μεγάλος για να κάνεις περιοδείες. Αφήνω τις περιοδείες στους νεότερους. Οπότε όχι. Ωστόσο, θα κάνω κι άλλο album. Θα κάνω έναν ακόμα δίσκο και αυτή τη φορά θα τραγουδάω τα περισσότερα από τα lead φωνητικά σ’ αυτόν και έχω μερικά ενδιαφέροντα νέα τραγούδια που είμαι έτοιμος να γράψω.
Πως νιώθετε μετά την Farewell Yellow Brick Road Tour;
Δουλεύω με τον Elton για περισσότερα από 50 χρόνια και μόλις κάναμε άλλη μια συναυλία πριν από δύο εβδομάδες στην Washington, DC, έτσι, συνεχίζουμε να κάνουμε συναυλίες μαζί, ακόμα μιλάμε στο τηλέφωνο και είμαστε ακόμα καλοί φίλοι. Πάντα θα κάνουμε μικρά πράγματα μαζί, αλλά είμαστε και οι δύο πολύ μεγαλύτεροι πλέον. Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί όταν εκείνος ήταν 25 και εγώ 20 και τώρα εγώ είμαι 73 και αυτός 77 ή κάτι τέτοιο (γέλια). Είναι τρελό. Νιώθω καλά γι’ αυτό, νιώθω ότι έκανα πολύ καλή δουλειά μαζί του. Κυριολεκτικά, ήταν καταπληκτικό, αλλά είμαι χαρούμενος που τελείωσα με όλες αυτές τις περιοδείες γιατί τ’ απολαύσαμε πάρα πολύ, αλλά όλα τα πράγματα πρέπει να έχουν ένα τέλος και είμαι κάπως χαρούμενος που τελείωσε.
Ποιο είναι το μυστικό της συνεργασίας σας για 50 και πλέον χρόνια με τον Elton John;
Νομίζω ότι όλα βασίζονται στην μεταξύ μας ειλικρίνεια και στην ικανότητα να γελάμε ο ένας με τον άλλον, γελάμε και οι δύο μ’ αστεία πράγματα κι ανέκδοτα και τέτοια. Αγαπάμε και οι δύο τη μουσική του άλλου, αυτό δεν άλλαξε ποτέ από την πρώτη φορά που παίξαμε μαζί. Είναι ένα μαγικό πράγμα μεταξύ των μουσικών: Όταν βρίσκεις κάποιον που μοιράζεται τα ίδια μουσικά συναισθήματα και τον ίδιο τρόπο που σ’ αρέσει να ηχογραφείς μουσική. Και στους δύο μας αρέσει να ηχογραφούμε πολύ γρήγορα, και στους δύο μας αρέσει να βασιζόμαστε στην αγάπη μας για τη μουσική και στο ένστικτό μας. Δεν ξοδεύουμε μήνες και μήνες και μήνες για να κάνουμε ένα album, το κάνουμε πολύ γρήγορα. Ήταν μια υπέροχη συνεργασία και θα συνεχίσω να κάνω μία συναυλία εδώ κι εκεί. Πιστεύω ότι θα κυκλοφορήσει ένα album κάποια στιγμή αργότερα φέτος, κάπου τον Σεπτέμβριο. Δεν το έχω ακούσει ακόμα και δεν έπαιξα σ’ αυτό, οπότε δεν ξέρω πώς είναι, αλλά είμαι σίγουρος ότι είναι υπέροχο, γιατί ο Elton είναι υπέροχος συνθέτης και ο Bernie (σ.σ: Taupin) υπέροχος στιχουργός. Έτσι, είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν καλά πράγματα στον δίσκο.
Πώς σας ήρθε η ιδέα να παίξετε ένα ανάποδο solo κιθάρας στο “I’ve Seen That Movie Too” (από το “Goodbye Yellow Brick Road” -1973);
Πάντα μ’ άρεσε η μουσική των Beatles και μ’ άρεσε όταν ο George Harrison (κιθάρα) άρχισε να κάνει κάτι τέτοιο στον δίσκο “Revolver” (1966) των Beatles και μ’ αρέσει το τραγούδι με την ανάποδη (σ.σ: που έχει ηχογραφηθεί ανάποδα) κιθάρα. Λοιπόν, το χρησιμοποιώ σε μερικά πράγματα: Στα δεύτερα φωνητικά που έχουμε κάνει σε ορισμένα κομμάτια και θα ‘πρεπε να πω και στο “I’ve Seen That Movie Too”. Αλλά όταν αποφασίσαμε τι θα παίξουμε, ένιωσα ότι το τραγούδι ήταν creepy, ενδιαφέρον και πολύ σκοτεινό και ένιωσα ότι η ανάποδη κιθάρα θα ήταν ένας ενδιαφέρον ήχος κιθάρας για να τον βάλω εκεί. Βγήκε πολύ υπέροχο, έμεινα πολύ ευχαριστημένος μ’ αυτό, είναι ένας πολύ συναρπαστικός ήχος.
Λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το “I‘m Only Sleeping” (The Beatles) είχε μεγάλη επιρροή σ’ αυτό;
Απολύτως! Ναι, απολύτως! Οι Beatles είχαν μεγάλη επιρροή καθ’ όλη τη μουσική μου καριέρα. Λατρεύω ακόμα τους Beatles και έχω πολύ καλούς φίλους. Θέλω να πω, δούλεψα με τον John Lennon το 1974 και περάσαμε μια υπέροχη χρονιά δουλεύοντας και παίζοντας μαζί. Απλώς ήταν υπέροχο να το κάνω αυτό. Είμαι τυχερός, γνώρισα όλους τους Beatles και μέχρι σήμερα είμαι πολύ καλός φίλος του Ringo. Ο Ringo κι εγώ είμαστε αγαπημένοι φίλοι. Έχω εμπνευστεί απ’ αυτή τη μουσική και νομίζω ότι κάθε μουσικός στον πλανήτη έχει εμπνευστεί απ’ τους Beatles. Οι άνθρωποι παίρνουν πράγματα απ’ αυτή τη μουσική μέχρι σήμερα και αυτό είναι καλό γιατί το έκαναν τόσο καλά.
Πόση καλλιτεχνική ελευθερία είχατε στους δίσκους του Elton John;
100%. Πλήρη ελευθερία. Κανείς δεν έλεγε σε κανέναν τι να παίξει. Ο Elton έπαιζε πιάνο και τραγουδούσε, ο Dee Murray έπαιζε μπάσο και τραγουδούσε, ο Nigel (σ.σ: Olsson) έπαιζε drums και τραγουδούσε και εγώ έπαιζα κιθάρες, μαντολίνα, μπάντζο, σιτάρ και τραγουδούσα δεύτερα φωνητικά. Κανείς δεν έλεγε σε κανέναν άλλο τι να παίξει, πάντα κάναμε αυτό που νιώθαμε ότι ήταν η δική μας μουσική έκφραση και ήταν ένα μαγικό πράγμα. Μοιάζει πολύ με τους Beatles, κατά κάποιο τρόπο. Ήμασταν τέσσερα άτομα που μαζευτήκαμε με πολύ μαγικές ιδέες και όλες δούλεψαν και εξακολουθώ να νιώθω ότι αυτό είναι το σημαντικό στη μουσική: Όταν οι άνθρωποι μαζεύονται, είναι καλοί μουσικοί, βρίσκουν ο ένας τον άλλον και βρίσκουν τη μουσική τους έκφραση, αυτό που είναι καλύτερο όταν συνεργάζονται. Ναι, ήμασταν πολύ τυχεροί που είμαστε μέρος αυτής της μαγείας. Νιώθω πολύ ευγνώμων που γνώρισα αυτούς τους τύπους.
Απολαύσατε να παίζετε με τον Elton John στη Live Aid συναυλία στο στάδιο Wembley το 1985;
Ναι, ήταν μαγική εμπειρία. Για να είμαι ειλικρινής, θα ήθελα να την είχαμε παίξει με τον Dee Murray και τον Nigel Olsson γιατί με το συγκρότημα που είχαμε τότε, πραγματικά, απλώς δοκιμάζαμε πράγματα. Ήταν ένα νέο συγκρότημα βασισμένο σε έναν δίσκο που μόλις έκανε ο Elton (σ.σ: “Ice on Fire” -1985), οπότε ήμασταν γεμάτοι από session μουσικούς και άλλους σαν κι αυτούς. Δεν ήταν ένα συγκρότημα τόσο κοντά στην καρδιά μου όσο αυτό, οπότε θα ήθελα πραγματικά να την είχα κάνει μόνο με τους τέσσερίς μας: Με τον Elton, τον Dee, τον Nigel και εμένα, γιατί αυτός ήταν ο μαγικός συνδυασμός. Πραγματικά, οι Queen ήταν το καλύτερο πράγμα σ’ εκείνη την συναυλία εκείνη την ημέρα. Η απόδοση των Queen ήταν απίστευτη και τόσο σπουδαία. Λατρεύω τη μαγεία ενός μικρότερου συγκροτήματος, πάντα απολάμβανα ένα μικρότερο συγκρότημα παρά μια big band. Ποτέ δεν μ’ άρεσε πολύς κόσμος στη σκηνή. Για μένα, όλα γίνονται πολύ νερωμένα όταν είναι έτσι. Μ’ αρέσει ένα μικρότερο συγκρότημα, είναι πιο δυναμικό.
Πόσο σημαντική ήταν η συμβολή του Gus Dudgeon (παραγωγός) στην επιτυχία του Elton John;
Τεράστιας σημασίας. Ο Gus ήταν απολύτως έξοχος. Επίσης, ο Gus κι εγώ ήμασταν καλοί φίλοι και ήταν υπεύθυνος σε πολύ μεγάλο βαθμό που μ’ έφερε να παίξω κάποια μουσική του Elton την πρώιμη περίοδο. Δεν είχα γνωρίσει ποτέ τον Elton (σ.σ: νωρίτερα), επομένως, αυτός ήταν που μου πρότεινε να παίξω στο “Madman Across the Water” το 1971. Αν δεν είχε συμβεί αυτό, δεν νομίζω ότι θα είχε συμβεί κι η υπόλοιπη μουσική. Ο Gus ήταν υπεύθυνος σε μεγάλο βαθμό για όλη αυτή την επιτυχία. Και η δουλειά του, ήταν ένας έξοχος παραγωγός. Για μένα, δεν έχουν μείνει πολλοί παραγωγοί. Οι άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται παραγωγοί, στη σημερινή εποχή, δεν πιστεύω ότι είναι πραγματικοί παραγωγοί. Οι παραγωγοί στο μυαλό μου πρέπει να καταλαβαίνουν την ηχοληψία, τους σπουδαίους ήχους της μουσικής, το πώς να βγάλουν τους καλύτερους τόνους από έναν ενισχυτή κιθάρας, πώς να ηχογραφήσουν ένα πιάνο… Οι άνθρωποι στην εποχή μας έχουν εγκαταλείψει αυτή τη δεξιότητα. Πάρα πολλά περιστρέφονται γύρω από ψηφιακά κόλπα και τέτοια πράγματα. Αυτό κάνει το πέρασμα του χρόνου. Είναι απλώς το προσωπικό μου γούστο, προτιμώ τον τρόπο που ηχογραφούσαμε παλιά από τον τρόπο που ηχογραφείται στις μέρες μας η μουσική.
Ο John Lennon έπαιξε επί σκηνής με την Elton John Band στο Madison Square Garden στην Νέα Υόρκη στις 28 Νοεμβρίου 1974. Επρόκειτο για την τελευταία του συναυλία. Έχετε αναμνήσεις από εκείνη τη συναυλία;
Ναι, όλοι έχουμε. Ήταν μια πολύ υπέροχη εμπειρία γιατί ο John και οι υπόλοιποι από εμάς δουλεύαμε όλο το χρόνο. Ήρθε να μας επισκεφτεί στο Caribou Ranch (σ.σ: ένα studio στο Colorado) όπου κάναμε το “Captain Fantastic” (1975 – ηχογραφήθηκε το 1974) album. Ήμασταν στο studio μια μέρα και αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε το “Lucy in the Sky with Diamonds” και κάναμε μια υπέροχη εκτέλεσή αυτού και ο John κι εγώ παίξαμε μαζί κιθάρες σ’ αυτό. Στη συνέχεια, ηχογραφήσαμε μερικά άλλα τραγούδια και ταξίδεψε μαζί μας κατά τη διάρκεια της περιοδείας μας εκείνη τη χρονιά. Όταν ανέβηκε στη σκηνή μαζί μας στο Madison Square Garden, ήταν υπέροχη εμπειρία και δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Θα την θυμάμαι μέχρι να πεθάνω και νομίζω ότι κάθε άνθρωπος που ζει σήμερα, θυμάται αυτή την συναυλία ή θυμάται το πόσο ξεχωριστή ήταν. Ήταν απίστευτο.
Εκπλαγείτε όταν είδατε τον John Lennon να είναι τόσο νευρικός στα καμαρίνια πριν από την συναυλία;
Λίγο, γιατί είναι ένας Beatle, ξέρεις. Νομίζεις ότι αν είσαι ένας από τους Beatles, δεν αγχώνεσαι ποτέ, αλλά φυσικά ο John είναι άνθρωπος όπως όλοι οι άλλοι. Ναι, ήταν πολύ νευρικός, αλλά κάναμε πλάκα: Μπήκε στο καμαρίνι μου όπου κούρδιζα τις κιθάρες και μου ζήτησε να κουρδίσω την κιθάρα του και κάναμε λίγο πλάκα και τον έκανε να νιώσει καλύτερα. Αλλά ναι, ήταν πολύ νευρικός, αλλά είχε πολλά χρόνια να παίξει live. Όλοι είμαστε άνθρωποι, όλοι είμαστε νευρικοί, όλοι φοβόμαστε, αλλά μόλις βγήκε στη σκηνή, καταλάβαμε πόση αγάπη υπήρχε προς αυτόν από το κοινό και ήταν εκπληκτικό. Το απόλαυσε πραγματικά.
Πώς συνέβη να ηχογραφήσετε στο “Whatever Gets You thru the Night” τραγούδι του John Lennon (από το “Walls and Bridges” -1974);
Ταξιδέψαμε στη Νέα Υόρκη με το SS France, το οποίο είναι ένα πλοίο που έκανε το τελευταίο του ταξίδι από το Southampton στη Νέα Υόρκη. Φτάσαμε στη Νέα Υόρκη και ο John μας συνάντησε στις αποβάθρες στο λιμάνι της Νέας Υόρκης επειδή είχε φέρει τον γιο του, Julian, για επίσκεψη με τον μπαμπά του. Ο John μας προσκάλεσε στο studio όπου ηχογραφούσε ένα νέο album. Φτάσαμε εκεί και ηχογραφούσε το “Whatever Gets You thru the Night” και ο John ζήτησε από τον Elton να παίξει πιάνο σε αυτό και το έκανε και ήταν υπέροχο και αποδείχτηκε ότι ήταν σπουδαίος δίσκος.
Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε το συναίσθημά σας όταν ο John Lennon χτύπησε την πόρτα του δωματίου του ξενοδοχείου σας την ημέρα μετά την συναυλία στο Madison Square Garden;
Στην πραγματικότητα ήταν εκείνο το βράδυ, ήταν μετά τη συναυλία. Ήταν λίγες ώρες μετά από εκείνη τη συναυλία και ήταν υπέροχο γιατί ο John Lennon και όλοι οι Beatles ήταν προφανώς απίστευτα ξεχωριστοί για μένα, από κάθε άποψη. Η δουλειά που έκανε, όχι μόνο ως συνθέτης και μουσικός και κιθαρίστας, αλλά και ως άνθρωπος, όλα όσα έκανε για την ειρήνη και την αγάπη. Λοιπόν, ναι, όταν ήρθε να κάνει παρέα μαζί μου, περάσαμε πέντε ή έξι υπέροχες ώρες μαζί, απλώς παίζοντας μουσική και πίνοντας, γελώντας, κάνοντας πλάκα και διασκεδάζοντας και ήταν υπέροχη εμπειρία και θα την θυμάμαι για πάντα και θα είναι πάντα πολύ ιδιαίτερο για μένα και έγινε πιο σημαντική εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν είναι πια μαζί μας. Όταν σκοτώθηκε, ήταν απλώς ό,τι χειρότερο μπορεί να φανταστεί κανείς για ολόκληρο τον πλανήτη μας, γιατί άλλο ένα ξεχωριστό άτομο χάθηκε πολύ νωρίς, κάποιος που αγωνιζόταν για την ειρήνη, την ισότητα και τις διαφυλετικές σχέσεις. Ναι, είναι λυπηρό για μένα που τόσοι πολλοί σπουδαίοι άνθρωποι σαν κι αυτόν χάνονται πολύ νωρίς.
Πόσο έχει αλλάξει η προσέγγισή σας στην κιθάρα με τα χρόνια;
Όχι πολύ, γιατί δεν είμαι κιθαρίστας που κάθεται και εξασκείται συνέχεια. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου πραγματικά τεχνικό κιθαρίστα. Πάντα έπαιζα πράγματα που θεωρώ ότι είναι κατάλληλα για ένα τραγούδι. Είμαι πολύ καλός στο να κάνω ένα τραγούδι καλύτερο, με τα πράγματα που παίζω σ’ αυτό. Νιώθω ότι αυτό ήταν πάντα το δυνατό μου σημείο και εξακολουθώ να το κάνω αυτό. Αν μη τι άλλο, το παίξιμό μου έχει βελτιωθεί ειδικά τα τελευταία χρόνια, αφού παίζω ξανά τη δική μου μουσική, έχω περισσότερες πιθανότητες να κάνω ακριβώς αυτό που θέλω, αντί να παίζω απλώς στο βάθος σε τραγούδια άλλων, αν και απόλαυσα να το κάνω αυτό, όχι μόνο με τον Elton, αλλά με πολλούς ανθρώπους που απόλαυσα να παίζω όλα αυτά τα χρόνια: Με την Stevie Nicks, τις Pointer Sisters, τον Lenny Kravitz. Αλλά πιστεύω ότι έχω γίνει καλύτερος παίχτης, αλλά ελπίζω ότι θα διαρκέσει για μερικά χρόνια ακόμα πριν τα χέρια μου γεράσουν πολύ για να παίζω (γέλια).
Παρεμπιπτόντως, έχετε συζητήσει ποτέ με τον Elton John για την οντισιόν του στους King Crimson;
Στους King Crimson;! Δεν έχω ακούσει ποτέ γι’ αυτό.
Παίξατε και συν-γράψατε τραγούδια με τον Alice Cooper στο “Flush the Fashion” (1980) album του. Περάσατε καλά δουλεύοντας μαζί του;
Ω ναι, λατρεύω τον Alice, είμαστε καλοί φίλοι μέχρι σήμερα. Ο Alice και η σύζυγός του, Cheryl, είναι υπέροχοι άνθρωποι. Ο Alice είναι υπέροχος καλλιτέχνης, πάντα ήταν. Όταν ξεκίνησε τη δική του καριέρα, ήμουν πολύ νέος και ζούσα στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά ο Alice και ο manager του, Shep Gordon είχαν ένα υπέροχο όραμα: Η όλη ιδέα να δημιουργήσουν αυτόν τον χαρακτήρα που θα ήταν πολύ κακός και επιθετικός, αίμα παντού, σκοτεινούς κύκλους γύρω από τα μάτια του και απλώς υπέροχες σκοτεινές ιδέες. Έγινε όμως νονός του heavy metal ή του hard rock κι ακόμα είναι. Είναι ακόμα ο ίδιος τύπος, μέχρι σήμερα. Περιοδεύει ακόμα, λατρεύω τον Alice μέχρι τις μέρες μας. Μιλάμε και είμαστε καλοί φίλοι.
Ο Roy Thomas Baker (παραγωγός των Queen) έκανε παραγωγή στο “Flush the Fashion” album. Ήσασταν ικανοποιημένος από τη δουλειά του σ’ αυτό το album;
Ναι, υπέροχος παραγωγός. Ο Roy Thomas Baker είναι σπουδαίος παραγωγός, μ’ αρέσουν όλες οι δουλειές του με τους Queen, τους Cars και άλλα τέτοια και δουλέψαμε μαζί σε ένα-δυο projects. Ναι, ο Roy είναι υπέροχος και πίστευα ότι έκανε εξαιρετική δουλειά στο “Flush the Fashion”.
Σας άρεσε όταν ακούσατε το “Tiny Dancer” στην ταινία “Almost Famous” (2000);
Βέβαια. Ναι, είναι σπουδαίο τραγούδι.
Ο αγαπημένος μου μπασίστας είναι Σκωτσέζος, ο Jack Bruce. Έτυχε να τον γνωρίσετε;
Συνάντησα τον Jack Bruce μερικές φορές. Θέλω να πω, υπάρχουν πολλοί σπουδαίοι μουσικοί από τη Σκωτία, πραγματικά υπέροχοι και ο Jack ήταν υπέροχος. Δημιούργησε μια υπέροχη κληρονομιά με τους Cream και γενικά μ’ όλα τα διαφορετικά πράγματα που έκανε. Ναι, είμαι πολύ περήφανος που είμαι Σκωτσέζος μουσικός, είναι πολύ μικρή χώρα και υπήρξαν πολλοί σπουδαίοι μουσικοί που βγήκαν απ’ αυτή. Ένας από τους αγαπημένους μου αυτή τη στιγμή είναι ένας νεαρός μουσικός και συνθέτης που ονομάζεται Callum Beattie. Τσέκαρέ τον, είναι απίστευτος!
Είχατε γνωρίσει ποτέ τον Freddie Mercury;
Ω ναι, ήμασταν φίλοι. Λατρεύω τον Freddie, υπέροχος άνθρωπος.
Ένα τεράστιο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» στον κύριο Davey Johnstone για τον χρόνο του.
Παραγγείλετε το “Deeper Than My Roots” album του Davey Johnstone εδώ: https://www.cherryred.co.uk/product/the-davey-johnstone-band-deeper-than-my-roots/
Official Davey Johnstone Facebook page: https://www.facebook.com/johnstonedavey/
Official Davey Johnstone Instagram page: https://www.instagram.com/daveyjohnstone/