Ο Shane MacGowan των Pogues έφυγε από τη ζωή, όπως ανακοίνωσε η σύζυγός του Victoria Mary Clarke. Ο τραγουδιστής ήταν 65 ετών.
Τους τελευταίους μήνες, η Clarke ενημέρωνε τους θαυμαστές μέσω των κοινωνικών μέσων σχετικά με την κατάσταση του συζύγου της. “Δεν ξέρω πώς να το πω, οπότε θα το πω απλά. Ο Shane, που θα είναι πάντα το φως μου και ο μέτρος των ονείρων μου και η αγάπη της ζωής μου και η πιο όμορφη ψυχή και το πιο όμορφο αγγελικό ύπαρξη και ο ήλιος και η σελήνη και η αρχή και το τέλος όλων όσων κρατώ πιο αγαπητά, έχει φύγει για να είναι με τον Ιησού, τη Μαρία και την όμορφη μητέρα Therese.”
Γιος Ιρλανδών μεταναστών, ο τραγουδιστής ήταν μέρος της πανκ σκηνής του Λονδίνου. Για περίπου μια δεκαετία, κατά τη διάρκεια των ’80s και ’90s, ο MacGowan και οι Pogues έδειξαν πώς να ερμηνεύσουν το παραδοσιακό ιρλανδικό φολκ με πανκ ροκ ύφος, προσφέροντας μεταξύ άλλων μια ηλεκτρική εκτέλεση του “Dirty Old Town” των Dubliners και, σε συνεργασία με τη Kirsty MacColl, ένα από τα καλύτερα χριστουγεννιάτικα τραγούδια όλων των εποχών, το “Fairytale of New York.” Παράλληλα, ο MacGowan απέκτησε φήμη ως πανκ ποιητής και βασιλιάς της ακαταστασίας. Το πλήρωσε ακριβά.
“Πίνω από τότε που ήμουν παιδί,” έλεγε. Την αταξία της συμπεριφοράς του την πλήρωσε ακριβά, μεταξύ άλλων απομακρύνθηκε από το δικό του συγκρότημα. Έφτιαξε μουσική με τους Shane MacGowan and the Popes, επανασυνδέθηκε με τους Pogues το 2001. Τα καλύτερα άλμπουμ τους παραμένουν αυτά των ’80s, ιδιαίτερα το “Rum, Sodomy and the Lash,” παραγωγή Elvis Costello, και το “If I Should Fall From Grace with God,” παραγωγή Steve Lillywhite.
Περιορισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι λόγω κάταγματος της λεκάνης από το 2015, υποφέροντας όλο και περισσότερο, αντιμετώπιζε μεταξύ άλλων και εγκεφαλίτιδα. Η ιστορία του αφηγείται το ντοκιμαντέρ “Crock of Gold” του Julien Temple.